Rubriek :
Historische figuren
Adolf Baeyer
Baeyer, Adolf,
Ritter von (volledige voornamen: Johann Friedrich Wilhelm Adolf)
(Berlijn 31 okt. 1835 - Starnberg, Beieren, 20 aug. 1917), Duits
chemicus, kreeg de Nobelprijs voor chemie van 1905 voor zijn
bijdrage aan 'de vooruitgang van de organische chemie en de
chemische industrie door zijn werk op het gebied van organische
kleurstoffen en aromatische verbindingen'.
Von Baeyer studeerde aanvankelijk wis- en natuurkunde in
Berlijn, maar in 1856 besloot hij experimentele chemie te gaan
studeren bij Bunsen in Heidelberg. Teleurgesteld in de daar
gangbare benadering, ging von Baeyer in 1858 naar het
priv�laboratorium van August Kekul�, met wie hij naar Gent ging.
Wat de organische chemie betreft, was von Baeyer voornamelijk
autodidact. In 1872 werd hij hoogleraar te Straatsburg en in
1875 te M�nchen, als opvolger van Liebig, waar hij vele bekende
chemici opleidde en talrijke onderzoeken verrichtte op
organisch-chemisch terrein, o.a. betreffende ureum, indigo en
andere kleurstoffen.
Sinds 1897 worden vele van deze producten door de Badische
Anilin- und Sodafabrik (BASF A.G.) op technische schaal
vervaardigd.
