Rubriek :
Historische figuren
Alberik II van Spoleto
Alberik II van
Spoleto (?-954), zoon van Alberik I, markgraaf van Spoleto, en
van de beruchte Marozia uit de familie van de Theophilacten, die
een vooraanstaande positie in Rome verworven had. Het volk van
Rome bracht hem in 932 aan het hoofd van de stad, die in feite
door Marozia werd beheerst. Alberik maakte een einde aan vele
slechte toestanden. Zijn doel was herstel van het hertogdom
Rome; hij liet zich in politiek opzicht door de antieke Romeinse
instellingen inspireren. Aan de paus liet hij uitsluitend het
geestelijk gezag over; aan het volk van Rome wilde hij het recht
toekennen keizer en paus te kiezen. Hij droeg de titel Princeps
et senator Romanorum en aanvaardde in theorie de soevereiniteit
van de paus. Hij weerde met kracht alle vreemde invloeden uit de
stad. Het plan van Hugo van Arles, koning van Itali� en derde
echtgenoot van Alberiks moeder, om zich tot keizer te laten
kronen en de stad te bemachtigen (in 933, 936 en 941),
verijdelde hij; aan Otto I, de Duitse koning, weigerde hij in
951 de toegang tot de stad. Bij Alberiks dood erfde zijn zoon
Octavianus zijn waardigheid. Deze werd tevens tot paus gekozen (Johannes
XII) en kreeg als zodanig een zeer slechte faam. Alberik gold
als een beschermer van het monnikenwezen. Hij schakelde Odo van
Cluny in voor een hervorming van de Romeinse kloosters.
