Rubriek :
Historische figuren
Arthur Balfour
Balfour, Arthur
James, Lord (Whittingehame, East Lothian, 25 juli 1848 - Woking,
bij Londen, maart 1930), Brits staatsman, bezocht de
universiteit te Cambridge, werd in 1874 lid van het Lagerhuis,
was van 1874 tot 1880 particulier secretaris van zijn oom, de
markies van Salisbury, en vergezelde deze naar het Congres van
Berlijn (1878). Gedurende het tweede ministerie-Salisbury
(1886-1892) was hij eerst secretaris voor Schotland, in 1887
secretaris-generaal voor Ierland.
Hij bracht als zodanig de maatregelen van de regering krachtig
ten uitvoer. In 1891 werd hij minister van Financi�n en Leader
of the House. Gedurende het derde ministerie-Salisbury vervulde
hij dezelfde ambten sedert juni 1895 en na het aftreden van
Salisbury op 11 juli 1902 werd hij benoemd tot
minister-president. Tegenover de handelspolitiek van Chamberlain
stelde hij zich enigszins terughoudend op, waardoor hij geen van
beide partijen bevredigde. In 1905 trad hij af.
Toen na het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog in mei 1915 het
eerste coalitiekabinet werd gevormd, trad hij toe als First Lord
of the Admiralty; in dec. 1916 werd hij onder Lloyd George
minister van Buitenlandse Zaken. Hij kon niet op tegen het
dominerende karakter van de 'tovenaar uit Wales', maar de
Balfourdeclaratie was geheel zijn eigen werk. In 1919 werd hij
Lord-President of the Privy Council en speelde in 1921 een grote
rol als leider van de Engelse delegatie ter Conferentie te
Washington.
In 1922 werd hij tot Earl of Balfour verheven. In dat jaar
stuurde hij nog de Balfournota aan diverse Europese regeringen,
waarin Engeland verklaarde, hoewel voorstander van een
schrapping van de schulden, rekening te moeten houden met de
vorderingen die de Verenigde Staten op Engeland hadden.
Sedertdien heeft hij nog in 1925 zitting gehad in het
kabinet-Baldwin.
