W ORLD E XPLORER     

Siteoverzicht
Email
Homepage
     

Rubriek : De mens - algemeen

Athene

In Griekenland waren er twee stadstaten die niet een klein gebied besloegen, maar een heel landschap. De ene was Sparta en de andere was Athene (zie foto). Deze stad lag in Attica, een gebied dat ongeveer zo groot was als de Nederlandse provincie Noord-Holland. In het begin werd Athene door een koning geregeerd, maar in de zevende eeuw voor Christus kwam daar een aristocratie of adelsregering voor in de plaats. Het Atheense volk was er niet echt gelukkig mee, want het regime was hard en onrechtvaardig. In de politieke onrust die daarop volgde, kwam de krachtige figuur van Draco naar voor. Hij liet, om aan willekeur een einde te maken, het recht en het strafrecht optekenen. Dit geschreven recht bood zeker voordelen, maar de adel behield evenwel zijn bevoorrechte positie. De kleine boeren moesten hoge pachten opbrengen, en als ze dat niet konden, vervielen ze tot slavernij. Maar ook zij die niet in de landbouw werkten, konden tot slavernij vervallen als ze een schuld niet betaalden. De hardheid van Draco's wetgeving was zo groot, dat wij nu nog een stelsel van harde wetten of maatregelen 'draconisch' noemen.
De wetgeving van Draco bood dus eigenlijk nog geen oplossing en daarom vroegen de Atheners als in 594 voor Christus aan de wijze edelman Solon of hij als vredestichter wilde optreden. Hij kwam met nieuwe wetten, waardoor een vrije Attische burger nooit meer in schuldslavernij kon geraken. De bestaande schulden van de arme mensen werden verlaagd of er werd een andere regeling getroffen. De staatsmacht behoorde niet langer alleen aan de adellijke grondbezitters, maar kwam alle burgers toe, al naar gelang hun rijkdom. Rijke burgers moesten belasting betalen en als zwaargewapenden in het leger dienen. Zij alleen immer konden een dure wapenuitrusting betalen. Slechts de rijke burgers mochten de staatsambten bekleden. Aan de arme mensen was door Solon echter niet voorbijgegaan. Zij moesten, als dat nodig was, op de vloot of als lichtgewapenden in het leger dienen. Verder, en dat was nog belangrijker, mochten ze in de Volksvergadering stemmen over de wetsvoorstellen en ook over oorlog en vrede. Tevens mochten ze de ambtenaren kiezen. De Volksvergadering werd gevormd door alle vrije, volwassen mannelijke burgers van Athene. Vrouwen en kinderen, slaven en vreemdelingen waren ervan uitgesloten.
Terwijl op deze manier de democratie of volksregering werd opgebouwd, wist er toch nog een tiran, Pisistratus, aan de macht te komen. Zijn zoon, die hem opvolgde, trad hard en willekeurig op. De Atheners namen dat niet en verjoegen de dwingeland. Daarna werd het 'ostracisme' of schervengericht ingesteld. Dit hield in dat iedereen in een geheime stemming de naam van een persoon die hij ervan verdacht tiran te willen worden, in een potscherf mocht krassen. Als op de ingezamelde scherven een naam zeer vaak voorkwam, werd diegene om wie het ging voor tien jaar uit de stad verbannen.
Deze gang van zaken werd ingesteld door Clisthenes om de democratie veilig te stellen. Deze staatsman nam daartoe trouwens nog meer maatregelen, zoals het terugdringen van de macht van de ambtenaren ten gunste van de Volksvergadering. Sinds Solon ging de welvaart van Athene in aanzienlijke mate vooruit. Vooral de aardewerkindustrie, maar ook de handel en de scheepvaart kwamen tot bloei. Hier was dus sprake van ontwikkeling en vooruitgang, in tegenstelling tot Sparta. In Athene werd ook het staatsbestel steeds democratischer, en dat stond evenzeer in tegenstelling  tot de verstarde aristocratische regeringsvorm van Sparta. Tenslotten zouden beide staten ook militair tegenover elkaar te komen staan.
De beschermgodin van de stad Athene was Pallas Athene. Meestal werd zij afgebeeld met schild en speer en met een helm achter op het hoofd geschoven. Ze was de godin van de wijsheid. Volgens de Grieken was ze in volle wapenuitrusting uit het hoofd van Zeus geboren. Homerus noemde haar altijd de 'Uilogige' Athene. Heel vroeger werd de uil als een godheid aanbeden, maar langzamerhand kreeg die een menselijke gestalte. Maar de uil bleef met de godin verbonden.
Pallas Athene werd niet alleen in de stad Athene vereerd, maar in heel Attica en zelfs daarbuiten. Korinthe en Argos, om maar enkele andere plaatsen te noemen, schatten haar evenzeer hoog. Tussen de zeegod Poseidon en Pallas Athene zou in het verre verleden om de voornaamste positie in Attica gestreden zijn, niet met geweld van wapenen, wel met weldaden. Poseidon schonk Attica het paard en een zouthoudende bron, en Pallas Athene deed een olijfboom ontspruiten uit de grond. En daarmee had de godin gewonnen, want met een paard kon men in het rotsachtige Griekenland weinig beginnen, maar de olijfboom leverde de kostbare olie, die voor allerlei doeleinden werd gebruikt. Pallas Athene werd voortaan in heel Attica de meeste eer deelachtig. Te harer ere werd in de vijfde eeuw op de heuvel Acropolis een grote tempel gebouwd, het Parthenon.
De naam van de tempel was afgeleid van de godin Athene Parthenos, de Maagd Athene, want deze godin bleef, koel verstandelijk als ze was, ongehuwd. De cella, het eigenlijke heiligdom waar de godin geacht werd te vertoeven, was door ruim tien meter hoge zuilen omgeven. In de lengte ervan stonden zeventien zuilen en in de breedte acht zuilen. Binnen de cella, die het volk niet mocht betreden, stond een groot beeld van de godin, dat de beroemde beeldhouwer Phidias uit goud en ivoor had vervaardigd. Dezelfde kunstenaar had van de godin ook een groot bronzen beeld gemaakt, dat elders was opgesteld, zodanig dat de zeelieden reeds de glinsterende speerpunt konden zien, wanneer ze kwamen aanvaren van de zuidkaap van Attica.

Citytrip athene
 


Klik hier om deze pagina als je startpagina in te stellen !

Google
 
Web www.worldexplorer.be
www.infoblog.be
© 2006 - WorldExplorer