W ORLD E XPLORER     

Siteoverzicht
Email
Homepage
     

Rubriek : De mens - algemeen

Het Concilie van Trente (1545-1563)

Keizer Karel V wilde graag dat er een algemene kerkvergadering of concilie bijeenkwam. Hij hoopte dat de twee strijdende godsdienstige partijen dan tot elkaar zouden komen. Deze hoop werd echter helemaal niet bewaarheid. Die hoop kon ook geen waarheid worden, want het concilie, dat door paus Paulus III werd bijeen geroepen, was van het begin af aan bijzonder anti-protestant gezind. Wel oefende Karel V op zijn manier invloed uit op het concilie. Dat deed hij door in de eerste plaats veel Spaanse bisschoppen naar Trente, de plaats waar het concilie werd gehouden, te sturen. En in de tweede plaats lag Trente in de Duitse invloedssfeer. De kardinalen probeerden dan ook terstond het concilie verplaatst te krijgen naar een Italiaanse stad. Toen de pest in Trente zou zijn uitgebroken, werd de vergadering prompt naar Bologna overgebracht. Daarop brak er een hevige ruzie uit tussen de keizer en de paus. De paus bleef echter op zijn stuk staan : het concilie bleef, voorlopig althans, in Bologna. De boze keizer riep toen een Rijksdag bijeen en Augsburg. Daar wist hij inderdaad tot een soort vergelijk tussen rooms-katholiek en protestant te komen. Toen het echter aankwam op de uitvoering van de overeenkomst, rees er een algemeen verzet en geraakte de hele kwestie toch weer in het slop.
De opvolger van Paulus III, paus Julius III (1550-1555), heropende het Concilie van Trente in 1551. Het oprukken van keurvorst Maurits van Saksen in 1552 onderbrak de vergadering evenwel voor twee jaar. Althans, men had na die twee jaar weer bijeen willen komen. In werkelijkheid echter duurde het tien jaar voordat paus Pius IV (1559-1565) de kerkvergadering opnieuw bijeen riep. Ferdinand, die zijn broer Karel V als keizer was opgevolgd, deed een beroep op de paus om de strenge wetten van de rooms-katholieke kerk wat te matigen. Hij verlangde bijvoorbeeld opheffing van het huwelijksverbod voor priesters. De keizer hoopte altijd nog op een verzoening tussen beide partijen. Zijn inzet was tevergeefs, want de bisschoppen weigerden zijn wensen in te willigen.
Voor de rooms-katholieke kerk waren de resultaten van het Concilie van Trente zeer belangrijk. Over omstreden leerstellingen waren uitspraken gedaan, die aan duidelijkheid niets meer te wensen overlieten. De zeven sacramenten, waarvan de protestanten er maar twee erkenden, bleven onverkort gehandhaafd. Ook het leerstuk dat men door goede werken zalig kon worden, iets wat Luther met nadruk had afgewezen, behield zijn plaats in het rooms-katholieke geloof. Misstanden zoals de aflaathandel werden wel afgeschaft. De beslissingen van het Concilie van Trente gelden voor de rooms-katholieke kerk tot op de dag van vandaag. Dit onveranderlijke vastleggen van geloofsregels en stellingen houdt natuurlijk het gevaar van een zekere verstarring in. De protestanten daarentegen, die niet ��n kerk vormden met een sterk centraal gezag, hervatten hun onderlinge godsdiensttwisten. De gemeenschappelijke vijand in de figuur van Karel V wqas in 1555 verdwenen. Zijn opvolger, Ferdinand, had zich verdraagzaam opgesteld. Tegenover elkaar stonden de gereformeerden, bestaande uit de aanhangers van Zwingli en Calvijn die zich vanuit Zwitserland en Frankrijk over heel Duitsland hadden verspreid, en de lutheranen. Beide partijen stonden zelfs onverdraagzamer tegenover elkaar dan tegenover de rooms-katholieken. Maar ook binnen de geloofsgemeenschap van de lutheranen ontstond verdeeldheid over bepaalde leerstellingen. Zo stond verdeeldheid tegenover eendracht.
(foto : afbeelding Concilie van Trente)


Klik hier om deze pagina als je startpagina in te stellen !

Google
 
Web www.worldexplorer.be
www.infoblog.be
© 2006 - WorldExplorer