Rubriek :
Historische figuren
Dagobert I
Dagobert I (608 - 19
jan. 638 of 639), koning uit het Huis der Merovingen, regeerde
van 623 tot 639. Hij slaagde erin binnen het rijk een eenheid te
verwezenlijken en zijn gezag te stabiliseren. Zijn vader,
Chlotarius II, erkende hem onder druk van de rijksgroten reeds
tijdens zijn regering als koning van het grootste deel van
Austrasi� (623). De jeugdige Dagobert bestuurde zijn gebied
onder de voogdij van Pippijn van Landen en bisschop Arnulf van
Metz. Bij een ontmoeting te Clichy, naar aanleiding van zijn
huwelijk met Gomatruda, eiste hij van zijn vader heel Austrasi�
op: Brie champenoise en wellicht ook Dantelin kwamen in zijn
bezit. Na de dood van zijn vader (629) legde hij beslag op
Soissons; Bourgondi� kwam in zijn macht en ook in Neustri� werd
hij erkend. Zijn jongere broer Charibert werd teruggedrongen tot
het zuiden van Aquitani�, waar hij tot aan zijn vroegtijdige
dood (632) enkele steden kon behouden. De eenheid in het
Frankische Rijk, Regnum Francorum, was opnieuw werkelijkheid
geworden.
Bijgestaan door zijn raadgevers (Desiderius, Dado, Eligius),
trachtte de koning zijn militaire veroveringen nu te
bestendigen. Talrijk en van diverse aard waren zijn schenkingen
aan kerkelijke instellingen (o.m. aan de abdij van St-Denis, van
Solignac en van de St.-Baafs te Gent). Een opstand in Gascogne
onder hertog Aegyna werd door wapengeweld gestuit (638) en
Judica�l, vorst van de Domnonee (Bretagne), werd tot
onderwerping gedwongen (638). Toen hij zijn residentie in Parijs
vestigde, kon hij een opstand van Austrasi� bedwingen, maar
moest hij zijn driejarige zoon, Sigebert III, als koning van
Austrasi� erkennen (634). Voor Neustri� werd Chlodovech II zijn
troonopvolger (639). Deze oppositie is wellicht de oorzaak van
zijn nederlaag tegen Samo (Wogatisburg, 631), die in zijn
nieuwgestichte Slavische rijk aan de Midden-Donau voor de
Franken een gevaarlijke mededinger was geworden.
Op het buitenlandse vlak dwong het optreden van Dagobert
overigens ontzag af: hij sloot verdragen met Byzantium (629), de
Longobarden en de Saksen en intervenieerde in Spanje. Na zijn
dood viel het rijk uiteen en verbrokkelde het koninklijk gezag.
