W ORLD E XPLORER     

Siteoverzicht
Email
Homepage
     

Rubriek : Op het land levende zoogdieren
 

Dorcasgazelle
Groep : op het land levende zoogdieren

Lange slanke poten, een lichtgewicht lijf en grote achterdochtige oren mogen de dorcasgazelle dan tot een fee�rieke verschijning maken, het zijn ook de kenmerken die zijn voortbestaan garanderen. Bij mogelijke gevaar is dit tredzekere wezen in staat tot hoge snelheden en is hij vrijwel elke belager te snel af, behalve het jachtluipaard.
Dorcasgazellen werpen vaak jongen en dat is misschien wel omdat zoveel pasgeboren kalfjes worden opgegeten door roofdieren. De vrouwtjes zijn tweemaal per jaar bronstig en de mannetjes gaan in die tijd felle gevechten aan om het recht tot paren. Een volwassen mannetje bewaakt zijn harem nauwlettend, markeert zijn territorium met geur en legt een uitgebreid paringsritueel aan de slag. Met elke rivaal gaat hij de strijd aan, waarbij de dieren hun hoorns in elkaar steken om te zien wie het sterkste is. Ooit komt de dag dat een volwassen mannetje het verliest van een jongere rivaal, maar tot dan paart alleen hij met de vrouwtjes. Zes maanden later werpt elk vrouwtje ��n jong. Pasgeboren gazellen kunnen na een paar uur reeds lopen, zij het op wankele poten, en met enkele weken rennen ze mee met de kudde.
Als er voldoende voedsel voorhanden is, vormen dorcasgazellen in hun meeste leefgebieden kudden van wel veertig dieren. Deze bestaan uit verschillende familiegroepen - vrouwtjes en hun jongen plus een leidend mannetje - en groepjes vrijgezelle jonge bokken. Tijdens de seizoenstrek naar streken met vers gras sluiten meerdere groepen zich soms bij elkaar aan, en ook wel bij kamelen en andere gazellen. Sommige kuddeleden grazen met de kop naar beneden, terwijl andere de wacht houden. Als een gazelle een belager ontdekt, zoals een jakhals of een adelaar, waarschuwt hij de kudde door te roepen. Alle gazellen gaan er dan als ��n individu vandoor en maken daarbij plotselinge wendingen om de achtervolgers af te schudden. Ook maken ze grillige sprongen om hun belagers te verwarren; dit wordt 'stuiteren' genoemd.
In de ochtend vroeg en in de namiddag is de dorcasgazelle bijna uitsluitend bezig met het vergaren van voedsel. Hij eet niet alleen gras en kruidachtige planten, maar ook de sappige scheuten en nieuwe bladeren van kleine bosjes en struikjes, bijvoorbeeld acacia's. Buiten de regentijd vormen struiken vaak het enige voedsel van dit dier. Deze gazelle is een herkauwer.
Tegenwoordig is de dorcasgazelle in veel delen van zijn verspreidingsgebied een zeldzame verschijning. Net als andere gazellen is hij lange tijd bejaagd om zijn vlees, maar ook omwille van de sport. De dorcasgazelle staat nu officieel te boek als bedreigd met uitsterving.
 


Klik hier om deze pagina als je startpagina in te stellen !

Google
 
Web www.worldexplorer.be
www.infoblog.be
© 2006 - WorldExplorer