Rubriek :
Historische figuren
Enrico Fermi
Fermi, Enrico (Rome
29 sept. 1901 - Chicago 28 nov. 1954), Italiaans fysicus, was
van 1927 tot 1938 hoogleraar in Rome, week in 1938 uit naar de
Verenigde Staten. In 1939 werd hij hoogleraar aan de Columbia
Universiteit te New York; van 1945 tot zijn dood was hij
verbonden aan de universiteit van Chicago.
Aanvankelijk richtte zijn aandacht zich op elektronenstatistiek,
de berekening van de bouw van de elektronenwolk en de
hyperfijnstructuur van spectraallijnen. Onafhankelijk van Paul
Adrien Maurice Dirac stelde hij een quantumstatistiek voor
elektronen op (fermi-dirac-statistiek). Sinds 1932 bewoog Fermi
zich vnl. op het gebied van de kernfysica. Het door Pauli
gepostuleerde neutrale deeltje met rustmassa nul gebruikte Fermi
ter verklaring van de energieverdeling van b�tastralen; hij
noemde het neutrino. Hij toonde aan dat het neutron zich kan
splitsen in een proton en een elektron, waarbij energie
vrijkomt. Hij ontwierp ook een naar hem genoemd model ter
vertraging van neutronen door elastische botsingen. In 1934
bombardeerde hij uranium met langzame neutronen en verkreeg zo
sterk radioactieve elementen, die hij voor transuraanelementen
hield. In 1938 werd hem voor deze ontdekkingen de Nobelprijs
voor natuurkunde toegekend. Tijdens de Tweede Wereldoorlog
werkte hij aan het opwekken van kernenergie, zowel voor
militaire als vreedzame doeleinden. Hij bouwde de eerste
uranium-grafietzuil, waarin onder zijn leiding op 2 dec. 1942 te
Chicago voor het eerst een beheerste kettingreactie werd
opgewekt.
