Rubriek :
Historische figuren
Filip de Pillecyn
Pillecyn, Filip de (Hamme
25 maart 1891 - Gent 7 aug. 1962), Belgisch Nederlandstalig
schrijver, streed tijdens de Eerste Wereldoorlog, die een grote
invloed op zijn werk had, als vrijwilliger aan het IJzerfront.
Daarna werd hij journalist (1918-1926), promoveerde in de
Germaanse filologie te Leuven in 1926, was leraar van 1926 tot
1941 en tijdens de Tweede Wereldoorlog directeur-generaal bij
het ministerie van Openbaar Onderwijs. De Pillecyn is vooral
bekend als romancier en novellist. Zijn scheppend proza,
neoromantisch van toon en steeds keurig gestileerd, ontwikkelt
zich langs twee verschillende lijnen: een epische (o.a.
Blauwbaard, 1931; De soldaat Johan, 1939), krachtig van
conceptie en met een mannelijke klank, en een atmosferische (o.a.
Monsieur Hawarden, 1935, verfilmd d. H. K�mel, 1968; Hans van
Malmedy, 1935), psychologisch geraffineerd, weemoedig en als
omhuld met een waas van droom, waarbinnen de tijd stilstaat en
de gebeurtenissen als een spel van schakeringen en schaduwen
zijn, vaak om een sentimenteel-sensueel gegeven. In later jaren
schreef hij een krachtige, enigszins bittere roman, Mensen
achter den dijk (1949), waarin hij terugkeert naar zijn
jeugdjaren in de vaak in zijn werk opgeroepen Durmestreek.
