Rubriek :
Historische figuren
Flavius Honorius
Honorius, Flavius (Constantinopel
9 sept. 384 - Ravenna 15 aug. 423), zoon van keizer Theodosius
I, werd in 393 tot medekeizer (augustus) benoemd en na de dood
van zijn vader keizer van het westelijk deel van het Romeinse
Rijk (395-423), terwijl zijn oudere broer Arcadius de oostelijke
rijkshelft kreeg, beiden aanvankelijk onder voogdij en
regentschap van de opperbevelhebber Stilicho. Honorius hield
eerst residentie te Milaan, sedert 402 te Ravenna. Hij werd
beheerst door zijn raadgevers van het ogenblik, wat usurpaties
uitlokte in Africa, Gallia en Britannia. Zijn twee huwelijken
met dochters van Stilicho bleven kinderloos. De Visigoten onder
hun koning Alarik vielen in 401 Itali� binnen, maar werden in
403 weer verdreven door Stilicho. Toen deze echter door
hofintriges op last van Honorius was vermoord (408), drongen de
Goten opnieuw Itali� binnen. Na Alariks inneming van Rome en
zijn dood (410) trok zijn opvolger Athaulf zich terug in
Zuid-Gallia (411). Honorius' generaal Constantius Athaulf in 415
naar Spanje.
