|
Gewone
steekmug
Steekmuggen
zijn algemeen bekend. De talrijkste soorten van
Europa - Culex en Anopheles - zijn het best te
onderscheiden door hun lichaamshouding als ze
zitten. De Culex-soorten houden de as van hun
lichaam evenwijdig met de ondergrond, terwijl
bij de Anopheles-soorten het achterlijf zich
verder van de ondergrond bevindt dan de kop.
Verspreiding : in gans Europa, tot in de
noordelijke toendra's, in landschappen met veel
kleine waterpartijtjes. Van de steekmuggen
zuigen alleen de vrouwtjes bloed, de mannetjes
zijn al tevreden met een kleine hoeveelheid
nectar. Het steken in de huid gebeurt door een
raspbeweging van de bundel getande steekborstel.
Na ongeveer vijftig seconden is de snuit
ongeveer tot de helft in de huid gestoken. Het
zuigen duurt zo'n twee tot drie minuten, maar in
die tijd kan het wijfje tot twee keer haar eigen
lichaamsgewicht aan bloed opzuigen. De jeuk is
het gevolg van speeksel dat de bloedstolling
afremt. De eitjes worden afgezet in stilstaande,
vaak zeer kleine wateroppervlakten.
Jeugdstadia : de larven hangen in rust met een
korte adembuis aan het wateroppervlak. Bij
verstoring verdwijnen ze kronkelend dieper in
het water. Ze voeden zich met plantenafval en
zwevend plankton. Ook de poppen hangen aan het
wateroppervlak en kunnen bij verstoring
bliksemsnel wegduiken.
|
