Rubriek :
Historische figuren
Guglielmo Marconi
Marconi, Guglielmo
markies (Griffone, bij Bologna, 25 april 1874 - Rome 20 juli
1937), Italiaans elektrotechnisch ingenieur, begon reeds in 1890
met experimenten om telegrafische signalen over te brengen. In
1895 slaagde hij er als eerste in met een zelfgebouwde zender en
ontvanger, beide uitgerust met een antenne (zijn eerste
belangrijke uitvinding), signalen over afstanden van ca. 2 km
over te brengen.
In 1896 ging hij naar Engeland, waar zijn apparatuur de aandacht
had getrokken van de posterijen. In datzelfde jaar kreeg hij
zijn eerste octrooi voor wat men toen 'draadloze telegrafie'
noemde (zie telegrafie). In 1897 werd een maatschappij opgericht
ter exploitatie van de Marconi-octrooien, waarvan de naam sinds
1900 luidt: Marconi's Wireless Telegraph Company, Ltd. Van toen
af ging de ontwikkeling snel. In 1898 werden draadloze
verbindingen tot stand gebracht tussen lichtschepen en de wal en
tussen Engeland en Frankrijk over Het Kanaal. In 1901 slaagde
Marconi erin signalen over de Atlantische Oceaan te brengen. In
1902 ontdekte hij dat radioberichten 's nachts over een grotere
afstand ontvangen kunnen worden dan bij dag; dit feit werd later
aanleiding tot de ontdekking van de ionosfeer. In 1902 maakte
hij een magnetische detector, in 1906 ontdekte hij een methode
om continue golven op te wekken, in 1918 zond hij de eerste
radioberichten van Engeland naar Australi�.
Marconi was begonnen met zeer korte golven. Voor de lange
afstanden ging hij op steeds langere golven over en iedereen
volgde hem op deze weg. In 1916 begon hij echter weer met
proeven op zeer korte golven, die gebundeld werden met
parabolische spiegels, zoals die voor straalzenders en voor
radar gebruikt worden. Marconi heeft ontdekt dat ook de zeer
korte golven tot ver voorbij de horizon ontvangen kunnen worden,
iets wat pas veel later algemeen aanvaard werd. In 1909 werd hem
(met Karl Ferdinand Braun) de Nobelprijs voor natuurkunde
verleend.
