W ORLD E XPLORER     

Siteoverzicht
Email
Homepage
     

Rubriek : Historische figuren

Gustave Flaubert

Flaubert, Gustave (Rouen 12 dec. 1821 - Croisset 8 mei 1880), Frans romanschrijver, studeerde rechten te Parijs, doch wijdde zich weldra aan de letteren. In 1843 deed zich voor het eerst een van de heftige zenuwcrises voor die later herhaaldelijk zouden optreden. Na zijn vaders dood trok hij zich met zijn moeder terug in een klein landhuis te Croisset (bij Rouen), een kluizenaarsbestaan leidend, waarvan de eerste jaren werden vertroebeld door zijn stormachtige verhouding met de schrijfster Louise Colet. Zijn verblijf werd een enkele keer onderbroken voor een tocht door Bretagne (1847), een reis naar het Oosten (1849) met Maxime du Camp en een reis naar Noord-Afrika (1858). De innerlijke strijd om zijn romantische aandriften te overwinnen of te beheersen, om zijn eigen 'ik' achter objectieve, onpersoonlijke schildering van de omringende omgeving te verbergen, is een martelaarschap geworden. Zelfs zijn zgn. realistische werken geven de smartelijke reacties weer van zijn eigen overgevoelige ziel. Hij streefde naar de hoogst bereikbare vorm van perfectie, wat hem zoveel inspanning kostte dat zijn lichaam werd gesloopt en zijn kwetsbaar zenuwgestel geschokt. De weerspiegeling van deze worsteling vindt men in zijn prachtige brieven.
Het verschijnen van zijn eerste grote roman, Madame Bovary (1857), is een datum in de letterkunde. Deze roman, nu algemeen als een der meesterwerken van de 19de-eeuwse romankunst erkend, bezorgde Flaubert bij verschijnen een proces, wat zijn toch al pessimistische visie op de 'bourgeois' nog versterkte. V��r de publicatie van Madame Bovary had hij reeds een eerste redactie geschreven van zijn �ducation sentimentale (1845) en een eerste versie (1848; in 1874 omgewerkt tot de vierde versie) van de op een schilderij van Bruegel ge�nspireerde roman La tentation de Saint-Antoine, een figuur tot wie Flaubert zich sterk aangetrokken voelde. Nadat sommige gedeelten meer dan tien keer bewerkt waren, verscheen in 1863 Salamb�, een grootse evocatie van het oude Carthago uit de tijd van Hamilcar. Vervolgens keerde hij terug tot de realistische schildering van eigen tijd: de revolutieperiode van 1848 en volgende jaren, een soberder, nog objectiever bewerking van de �ducation sentimentale (1869). Als reactie hierop hervatte hij zijn arbeid aan wat men wel zijn 'Faust' heeft genoemd, de La tentation de Saint-Antoine, en in 1870 verscheen een derde versie (de tweede dateert van 1856).
Zijn laatste jaren waren zeer somber: geschokt door de oorlog met Pruisen en de Commune van Parijs, de dood van zijn moeder, financi�le moeilijkheden, zwoegde hij aan Bouvard et P�cuchet, het epos van de menselijke domheid, dat hij niet heeft kunnen voltooien. In dit boek zou ook worden opgenomen Le dictionnaire des id�es re�ues, een woordenboek der burgerlijke banaliteit, pas in 1913 gepubliceerd. In deze jaren vond ook de publicatie plaats van Trois contes (1877).
Veel van zijn werk is in het Nederlands vertaald.
 


Klik hier om deze pagina als je startpagina in te stellen !

Google
 
Web www.worldexplorer.be
www.infoblog.be
© 2006 - WorldExplorer