Rubriek :
Historische figuren
Guy de Maupassant
Maupassant, Guy de,
voluit: Henry Ren� Albert (kasteel Miromesnil, Seine-Maritime, 5
aug. 1850 - Passy 7 juli 1893), Frans schrijver, nam deel aan de
oorlog van 1870/1871. Als ambtenaar in Parijs bekwaamde hij
zich, onder invloed van Flaubert, die een jeugdvriend van zijn
moeder was, in het schrijven, eerst van verzen; pas ca. 1875
schreef hij zijn eerste novellen. Nadat hij plotseling beroemd
was geworden door zijn novelle Boule de suif (1880; in de
verzamelbundel Les soir�es de M�dan van E. Zola c.s.), wijdde
hij zich geheel aan het schrijven. Naast roem verwierf hij een
groot vermogen, dat hem in staat stelde lange reizen te maken.
Omstreeks 1885 openbaarden zich de eerste tekenen van de
neuralgie waaraan hij leed en die hij trachtte te onderdrukken
met verdovende middelen. Na een zelfmoordpoging in 1892 overleed
hij ten slotte na bijna achttien maanden van vrijwel totale
verstandsverbijstering.
Maupassant schreef in elf jaar tijd ca. 260 novellen, die van
een groot, in Frankrijk onovertroffen meesterschap getuigen en
waarin hij, in sobere, directe stijl, herinneringen weergaf uit
zijn Normandische jeugd, zijn ambtenaarsloopbaan, de kring van
de Parijse kleinburger en de wereld van de prostitutie. Van zijn
zes romans haalden alleen Une vie (1883) en Bel-ami (1885) het
niveau van deze novellen. Voorts schreef hij een dichtbundel,
drie reisboeken en enkele onbelangrijke drama's. In zijn werk,
aanvankelijk onder invloed van Flaubert en Zola, toont hij een
diepverankerd en universeel pessimisme; ironie en sarcasme (La
maison Tellier, 1881; Mademoiselle Fifi, 1883) groeien in zijn
laatste novellen uit tot morbide beschrijvingen van angst en
afgrijzen (Le Horla, 1887). Maupassant geldt als de meest
objectieve schrijver uit de naturalistische school.
