Rubriek :
Historische figuren
Hendrik I van Brabant
(1165 - Keulen 5
sept. 1235), hertog van Brabant van 1190 tot 1235, zoon van
Godfried III, streefde naar de heerschappij tussen Schelde en
Rijn en de beheersing van de handelsweg Brugge-Keulen, maar
slaagde er niet in het hertogelijk gezag in Neder-Lotharingen te
herstellen. Door voortdurende kampwisselingen in de strijd
tussen de Welfen en de Hohenstaufen wist hij niettemin een
machtspositie te veroveren. In 1191 kon hij zijn broer Albert
tot bisschop van Luik laten kiezen. In 1204 ging hij over naar
het kamp van de Hohenstaufen en verkreeg hij van de Duitse
koning Filips van Zwaben de voogdij over Nijvel en de erkenning
van de erfelijkheid, ook in vrouwelijke lijn, van het hertogdom
Brabant. Tevens werd hij medeheer van Maastricht. Bij een van
zijn invallen in Luik leed hij bij Steps een zware nederlaag (13
okt. 1213). De graaf van Vlaanderen viel Brabant binnen en
Hendrik werd verplicht aan diens zijde slag te leveren te
Bouvines (1214; Slag bij Bouvines). Na de aldaar opgelopen
nederlaag verzoende hij zich onmiddellijk met de overwinnaars,
de Franse koning Filips II August en de Duitse keizer Frederik
II. (foto : graftombe van Hendrik I van Brabant)
