Rubriek :
Historische figuren
Hendrik III van Frankrijk
(Fontainebleau 19
sept. 1551 - St-Cloud 2 aug. 1589), koning van Frankrijk van
1574 tot 1589, uit het Huis Valois-Orl�ans-Angoul�me, was de
derde zoon van Hendrik II en Catharina de M�dicis. Hij werd
koning na de dood van zijn broer, Karel IX. Tevoren was hij
hertog van Anjou en had hij als opperbevelhebber van het leger
in 1569 de hugenoten bij Jarnac en Montcontour verslagen. In
1573 tot koning van Polen gekozen, vluchtte hij heimelijk weg
uit Krakau, maakte een feestreis door Noord-Itali� en werd in
mei 1575 te Reims gekroond. Hij gold als niet onbegaafd, maar
volkomen verdorven en omringde zich met zijn mignons
(homoseksuele vrienden). Zijn zeer artistieke aanleg leefde hij
uit in grandioze festijnen, ondanks de telkens opvlammende
strijd met de hugenoten. Deze werd nog heviger, toen de hugenoot
Hendrik van Navarra (de latere Hendrik IV) bij de dood van 's
konings jongste broer, Frans van Anjou, wettig troonopvolger
werd (Hendriks huwelijk met Louise van Lotharingen was
kinderloos). Hoewel Hendrik III in de Drie-Hendriken-Oorlog
tegen Hendrik van Navarra verbonden was met Hendrik de Guise, de
leider van de katholieke Ligue, liet hij deze te machtige
bondgenoot uit wanhoop vermoorden (23 dec. 1588) en rukte samen
met de hugenoten en de middenpartij der 'politieken' op tegen
het toen in opstand gekomen, met de Ligue verbonden Parijs. Bij
het nu volgend beleg werd hij door de dominicaan Jacques Cl�ment
vermoord.
