Rubriek :
Historische figuren
Hilarius van Poitiers
Hilarius van
Poitiers (Poitiers ca. 315 - aldaar 1 nov. 367), kerkvader en
kerkleraar, de belangrijkste theoloog van het Westen in de 4de
eeuw, was geboortig uit een aanzienlijk heidens geslacht, kwam
door bijbelstudie tot het christendom en werd omstreeks 350,
ofschoon gehuwd, door de geestelijkheid en het volk tot bisschop
van Poitiers gekozen. Hij verzette zich tegen de door keizer
Constantius ge�iste veroordeling van Athanasius en daarmee van
de geloofsbelijdenis van Nicea, waaraan andere Gallische
bisschoppen meededen, en werd daarom naar Klein-Azi� verbannen
(356-359). In deze periode schreef hij zijn hoofdwerk, De
Trinitate. In zijn De synodis seu de fide orientalium gaf hij
daar een historische toelichting bij.
In het Griekse Oosten geraakte hij nog veel beter thuis in de
christologische strijd en deze zette hij, in 360 teruggekeerd,
in Galli� voort, in de eerste plaats tegen Saturninus van Arles
op een synode te Parijs (361) en enige jaren later - met weinig
onmiddellijk succes - tegen Auxentius van Milaan.
Hilarius' commentaren op Matte�s en de Psalmen zijn specimina
van allegorese. Een samenvattende beschouwing over de
christelijke voorafbeeldingen in het Oude Testament gaf hij in
zijn traktaat De Mysteriis. Waarschijnlijk ge�nspireerd door wat
hij in de Oosterse Kerken aan gemeentezang had gehoord, schreef
hij als eerste een aantal christelijke Latijnse hymnen.
Feestdag: 14 jan.
