Rubriek :
Historische figuren
Horatio Nelson
Nelson, Horatio,
viscount, hertog van Bronte (Burnham-Thorpe, Norfolk, 29 sept.
1758 - bij Trafalgar 21 okt. 1805), Brits vlootvoogd, kwam op
zijn twaalfde jaar bij de marine als prot�g� van zijn oom,
Captain Suckling, maakte een proefreis op een koopvaarder en nam
in 1773 deel aan een noordpoolexpeditie. Als adelborst voer hij
mee naar Oost-Indi�; in 1777 werd hij bevorderd tot
luitenant-ter-zee en reeds twee jaar later kreeg hij het bevel
over een fregat. Hij streed o.a. in de West-Indische wateren en
huwde in 1787 een weduwe uit de West.
Toen in 1793 de oorlog met Frankrijk uitbrak, werd hij
commandant van een linieschip in de Middellandse Zee. In Napels
kwam hij onder invloed van Emma Hamilton, de vrouw van de Britse
gezant aldaar, die zijn ma�tresse werd. Na enkele gevechten te
Toulon en bij de verovering van Corsica (waar hij het zicht van
��n oog verloor) had hij het grootste aandeel aan Jervis' zege
bij Kaap St.-Vincent in 1797. Als schout-bij-nacht werd hem nu
de blokkade van C�diz opgedragen. Door zijn onstuimige moed
gewond na een roekeloze aanval op Santa Cruz, moest hij in volle
zee een arm laten amputeren. Daarna kreeg hij de opdracht Toulon
te blokkeren, maar moest wegens een storm de Franse vloot laten
ontsnappen. Nelson zocht de Franse vloot echter op en
vernietigde haar bij Aboekir (1 aug. 1798). Hij werd daarop als
baron in de adelstand verheven.
Naar Napels teruggekeerd, dreef hij de koning tot een
oorlogsverklaring aan Frankrijk. Nelson en het Napolitaanse hof
moesten echter voor de Fransen uitwijken naar Palermo. Bij het
herstel van de oude toestand in Napels trad Nelson, als
gevolmachtigde van de koning en onder invloed van Lady Hamilton,
met onnodige hardheid op, na een trouweloze verbreking van de
capitulatie die met de Fransgezinden gesloten was (juni 1799).
De leiders van de oppositie werden aan de ra van Nelsons schip
opgehangen. Hierna werd hij door koning Ferdinand IV van Napels
verheven tot hertog van Bronte. Hij weigerde een bevel van zijn
chef op te volgen om naar Minorca te vertrekken. Na deze
insubordinatie, waarschijnlijk eveneens op instigatie van Lady
Hamilton, keerde hij naar Engeland terug, waar hij zich van zijn
vrouw liet scheiden.
In 1801 werd hij vice-admiraal en werd hij tot viscount
verheven. In dat jaar viel hij bij Kopenhagen de Deense vloot
aan, welke hij zware schade toebracht. Een bevel van zijn chef,
admiraal Parker, de actie te staken, negeerde hij met als excuus
dat hij door zijn eenogigheid het signaal niet had gezien.
Daarna kreeg hij het bevel over de Kanaalvloot en na het
verbreken van de Vrede van Amiens (1802) over de
Middellandse-Zeevloot. Hij achtervolgde tevergeefs de Franse
vloot naar West-Indi�. Vervolgens blokkeerde hij de Fransen en
Spanjaarden in C�diz. Toen dezen op bevel van Napoleon trachtten
door te breken naar de Middellandse Zee, onder Villeneuve,
bracht Nelson hun in 1805 bij Trafalgar een beslissende
nederlaag toe. Hij sneuvelde aan boord van zijn admiraalsschip.
V��r de slag seinde hij naar alle schepen van zijn vloot het
befaamde parool: 'England expects every man to do his duty'.
Nelson is de belangrijkste admiraal van Engeland geweest. Zijn
standbeeld staat op Trafalgar Square te Londen. Hij werd
begraven in de St.-Paul's kathedraal; zijn erfgenaam kreeg de
titel 'Graaf van Trafalgar'.
