W ORLD E XPLORER     

Siteoverzicht
Email
Homepage
     

Rubriek : Historische figuren

Jacobus I van Engeland

(Edinburgh 19 juni 1566 - Throbalds 5 maart 1625), koning van Engeland van 1603 tot 1625, uit het Huis Stuart, opvolger van Elizabeth I, was een zoon van Maria Stuart en Darnley. Hij werd in 1567, na de afzetting van zijn moeder, als Jacobus VI tot koning van Schotland uitgeroepen. Jacobus werd streng protestants opgevoed en verwierf een grote kennis van theologie en klassieke letteren. In 1583 onttrok hij zich aan de invloed van de protestantse partij in Schotland. Hij nam een reeks centraliserende maatregelen ter versterking van de koninklijke macht, vooral gericht tegen de theocratische tendensen van de presbyterianen. Op de terechtstelling van zijn moeder in 1587 reageerde hij in het geheel niet, omdat hem daardoor, als achterkleinzoon van een dochter van Hendrik VII van Engeland, de opvolging op de troon in het vooruitzicht werd gesteld.
Jacobus streefde in Engeland van meet af aan naar vestiging van het absolutisme en versteviging van de positie van de staatskerk (de episcopale hi�rarchie achtte hij een steunpilaar van het koningschap). Hij voelde op het gebied van de buitenlandse politiek het meest voor aansluiting bij de machtige katholieke vorsten, hoewel hij zelf overtuigd protestant was en tegen iedere poging tot katholieke machtsvorming binnenslands waakte (zie buskruitverraad). In 1604 sloot hij vrede met Spanje, waarna hij ook naar dynastieke verbinding met de katholieke machten ging streven (de latere Karel I, zijn tweede zoon, huwde ten slotte Henriette Maria van Frankrijk).
Deze politiek wekte grote ontstemming bij parlement en volk, maar Jacobus wenste daarmee geen rekening te houden. Het parlement echter wenste zich niet neer te leggen bij Jacobus' pogingen om eigenmachtig de douanepolitiek te regelen, de opbrengst van in- en uitvoerrechten te incasseren, op eigen gelegenheid handel in monopolies te drijven, de uitvoerende macht geheel aan zich te trekken, bepaalde zaken aan speciale, koninklijke rechtbanken voor te behouden en de rechterlijke macht onder zijn controle te brengen. Jacobus was daardoor in voortdurend conflict met het parlement. Van 1611 tot 1614, van 1614 tot 1621 en van 1622 tot 1624 regeerde hij zelfs geheel zonder parlement, maar wegens geldnood moest hij voortdurend toch weer tot een compromis trachten te komen.
Op letterkundig gebied was Jacobus opvallend actief. Zo schreef hij de eerste Engelse po�tica: The essayes of a prentise (1585), vertaalde o.a. het scheppingsgedicht La semaine van Du Bartas (Poetical exercises, 1591), publiceerde instructies over het koningschap (Basilikon doron, 1599) en verhandelingen tegen de hekserij (Daemonologie, 1597) en het roken, bedoeld voor zijn zoon Hendrik (gest. 1612) (A counterblast to tobacco, 1604). Op zijn gezag ontstond de beroemde bijbel van 1611, 'the Authorized (of: King James) version'.
 


Klik hier om deze pagina als je startpagina in te stellen !

Google
 
Web www.worldexplorer.be
www.infoblog.be
© 2006 - WorldExplorer