Rubriek :
Historische figuren
Jakobus de Apostel
Jakobus de Apostel
of Jakobus 'de meerdere' (dwz. 'de oudere'), zoon van de
Galilese visser Zebede�s; zijn moeder was waarschijnlijk Salome.
Hij was een van de eerst geroepen discipelen (Marc. 1:19-20) en
behoorde met zijn broer Johannes de Apostel en met Petrus de
Apostel tot de intiemste leerlingen van Jezus (zie bijv. Marc.
9:2; 14:33). Jezus gaf hem en zijn broer de bijnaam 'Boanerges'
(= zonen van de donder, Marc. 3:17). Op bevel van koning Agrippa
I werd hij ca. 44 n.C. ter dood gebracht.
Volgens een vanaf de 7de eeuw nawijsbare, wijd verbreide, doch
onhoudbare traditie zou hij in Spanje gepredikt hebben en daar
gestorven zijn. Zijn gebeente zou in de 9de eeuw teruggevonden
zijn te Santiago de Compostela, dat daarna tot in de 15de eeuw
de drukst bezochte bedevaartplaats was van West-Europa. Hij is
daardoor een van de meest vereerde volksheiligen van de
middeleeuwen.
Hij wordt uitgebeeld als pelgrim met staf, breedgerande hoed,
reistas (op de hoed of op de mantel draagt hij een jakobsschelp,
beurs en schelp), of als 'matamoros' (morendoder), te paard met
harnas en zwaard. Feestdag in het Westen: 25 juli, in het
Oosten: 30 april.
