Rubriek :
Historische figuren
James Ballard
Ballard, James
Graham (Sjanghai 15 nov. 1930), Brits schrijver, in de jaren
zestig een belangrijk vertegenwoordiger van de zgn. 'Nieuwe
Golf' in de sciencefictionliteratuur: The wind from nowhere
(1962), The drowned world (1962), The burning world (1964), The
drought (1965) en The crystal world (1966). Dichter bij de
realiteit bleef de auteur in boeken als Crash! (1973), een in
1997 verfilmde cultroman over de combinatie auto-ongelukken en
sex, Concrete (1974), over de wereld in de wurggreep van de
auto, en High rise (1975), over de verschrikkingen van de
hoogbouw. Veel van zijn korte verhalen (meer dan twaalf bundels)
spelen zich af in het zgn. 'innerlijke landschap', de
mogelijkheden en afwijkingen van de menselijke geest: Terminal
beach (1964), The disaster area (1967), Vermillion sands (1971),
Myths of the near future (1982). In 1978 verscheen de
representatieve bloemlezing The best short stories of J.G.
Ballard.
In 1984 trok Ballard wereldwijde aandacht met de
semi-autobiografische roman Empire of the sun (Ned. vert.: Het
keizerrijk van de zon, 1985): een Britse schooljongen raakt
tijdens de verovering van Sjanghai door de Japanners gescheiden
van zijn ouders en ondergaat na een aantal weken van
verschrikkingen het interneringskamp als een toevlucht en ziet
de bewakers als beschermers, maar in 1945 stort ook deze wereld
voor hem in. Het boek werd in 1988 verfilmd door S. Spielberg en
veroorzaakte in het buitenland dezelfde controverse als hier
Jeroen Brouwers met Bezonken rood, waarover hij met Rudy
Kousbroek een felle polemiek voerde. Het vervolg, The kindness
of women (1991), werd minder bekend. Tegenwoordig lijkt Ballard
de sciencefiction vaarwel te hebben gezegd. Hedendaagse ellende
trekt zijn aandacht: in The day of creation (1987) confronteerde
Ballard zijn lezers met de droogtegruwelen in West-Afrika, in
Rushing to paradise (1994) met milieu-terrorisme en in Cocaine
Nights (1997) met drugs en geweld.
