Rubriek :
Historische figuren
Jan I van Brabant
(Brussel
vermoedelijk 1254 - Bar 3 mei 1294), hertog van Brabant van 1267
tot 1294 en van Limburg van 1288 tot 1294, was een zoon van
Hendrik III en Aleidis van Bourgondi�. Hij volgde zijn
zwakzinnige oudere broer Hendrik IV op, die door zijn moeder en
regentes van de troon was geweerd. Zijn pogingen de Brabantse
invloed tussen Maas en Rijn te versterken brachten hem o.m. in
botsing met de aartsbisschop van Keulen. In 1283 kocht hij van
Adolf van Berg diens opvolgingsrecht in Limburg om te beletten
dat dit graafschap bij Gelre zou worden gevoegd. Het verzet
daartegen van de aartsbisschop van Keulen, de graaf van
Luxemburg en Reinald van Gelre, weduwnaar van de kinderloos
gestorven hertogin Irmgard van Limburg, werd tijdens de Slag bij
Woeringen (5 juni 1288) gebroken. De uitspraak van de Franse
koning Filips IV wees Limburg aan Jan toe. Omdat zijn
Rijnpolitiek strookte met hun handelsbelangen, kon Jan rekenen
op de financi�le steun van de steden, waaraan hij in ruil
privileges toekende. Hij kondigde ook een algemeen landrecht af
en reorganiseerde de administratie van zijn vorstendom. Aan hem
worden negen Dietse minneliederen toegeschreven, overgeleverd in
Duitse handschriften; slechts vijf hiervan schijnen
oorspronkelijk in het Middel-Nederlands gedicht te zijn. Jan
moest zijn hartstocht voor riddertoernooien met de dood bekopen.
