Rubriek :
Historische figuren
Jan IV van Brabant
Jan IV (Atrecht 11
jan. 1403 - Brussel 17 april 1427), hertog van Brabant en
Limburg van 1415 tot 1427, was de oudste zoon van Anton van
Bourgondi� en Johanna van Saint-Pol. Aanvankelijk voerden de
Staten van Brabant het bewind in zijn naam. In 1418 huwde hij
met Jacoba van Beieren, met wie hij spoedig in onmin raakte,
o.m. doordat hij haar belangen als gravin van Holland en Zeeland
niet voldoende verdedigde tegen haar oom Jan van Beieren. In
1420 verliet Jacoba het Brabantse hof. De Staten van Brabant
kozen partij voor haar en riepen Filips van Saint-Pol, Jans
jongere broer, tot ruwaard uit. De reactie van de hertog werd
verijdeld door een opstand van de Brusselse ambachtsgilden. Om
zich met zijn onderdanen te verzoenen stond Jan een nieuw
privilege toe, het Nieuw Regiment (1422), dat de macht van de
Staten nog uitbreidde. Nu steunden deze hem tegen Jacoba. Haar
graafschap Henegouwen werd veroverd en ook in Holland en Zeeland
werd Jan gehuldigd als graaf. Door het verzet van de aanhangers
van Jacoba en vooral de slinkse politiek van Filips de Goede
moest Jan de graafschappen aan deze laatste overdragen. Jan is
bekend als de stichter van de universiteit van Leuven (1425), de
eerste in de Nederlanden.
