Rubriek :
Historische figuren
Jules Destr�e
Destr�e, Jules (Marcinelle
21 aug. 1863 - Brussel 2 jan. 1936), Belgisch politicus en
schrijver, advocaat, werd in 1894 tot kamerlid voor de
Socialistische Partij voor het arr. Charleroi verkozen. Van 1917
tot 1918 was hij Belgisch gezant bij de Russische revolutionaire
regering-Kerenski. Als minister van Kunsten en Wetenschappen (dec.
1919-okt. 1921) richtte hij de Acad�mie royale de langue et de
litt�rature fran�aises op (1920) en bracht hij de Wet van 17
okt. 1921 op de openbare bibliotheken tot stand. Hij was een
overtuigd Waalsgezind federalist en bestreed aanvankelijk de
Vlaamse Beweging. Op 20 okt. 1912 richtte hij ter verdediging
van de Waalse belangen de Assembl�e wallonne op, waarvan hij tot
1919 secretaris-generaal was. Nog in 1912 verscheen in La Revue
de Belgique zijn Lettre au roi sur la s�paration de la Wallonie
et de la Flandre, met de bekende woorden (Sire, il n'y a pas de
Belges), waarin de administratieve scheiding van Vlaanderen en
Walloni� wordt bepleit. Het door hem en C. Huysmans voorbereide
Compromis des Belges (1929), waarin de taalhomogeniteit van
Vlaanderen en Walloni� werd erkend, betekende een kentering in
zijn anti-Vlaamse houding.
Het literaire werk van Destr�e, aanvankelijk louter esthetisch
gericht, kreeg gaandeweg een meer humanitaire inslag. Het omvat
novellen, essays, reisindrukken, kunstmonografie�n en een paar
opmerkelijke studies over Rogier van der Weyden.
