Rubriek :
Historische figuren
Justinianus II
Justinianus II,
bijgenaamd Rhinotmetus (Gr.: Rhinotm�tos = met de afgesneden
neus) (669 - Sinope ca. 11 dec. 711), Byzantijns keizer van 685
tot 695 en van 705 tot 711, uit het geslacht der Heracliden,
beoogde metterdaad een tweede Justinianus te zijn, met als
programma de rijksverdediging tegen de islamitische Arabieren in
Azi�, tegen de Slavische volken en de Bulgaren in Europa. Zijn
regering liep echter uit op de ondermijning van de trouw van de
legerleiding aan de keizer. In zijn eerste regeringsperiode
verstevigde hij het rijk o.a. door de bevordering van de vrije
boerenstand. Persoonlijk zeer gelovig, verbreedde hij door zijn
autocratisch optreden tegenover de paus de kloof tussen
Byzantium en Rome. Zijn drukkend bewind leidde in 695 tot een
opstand, waardoor hij werd afgezet; zijn neus werd afgesneden en
hij werd naar Cherson verbannen. In 705 keerde hij met de hulp
van de Chazaren en de Bulgaren terug op de troon en voerde een
krankzinnige wraakpolitiek. Cherson riep een nieuwe keizer uit,
Philippicus, die de hoofdstad innam en Justinianus liet
onthoofden.
