Rubriek :
Historische figuren
Margaretha van Anjou
(Pont-�-Mousson,
Lotharingen, 23 maart 1430 - Saumur 25 april 1482), koningin van
Engeland, dochter van Ren� van Anjou, in naam koning van
Sicili�, huwde in 1445 Hendrik VI, uit het Huis Lancaster,
koning van Engeland. Met haar gunstelingen Willem de la Pole,
graaf (later hertog) van Suffolk, en Edmund Beaufort, hertog van
Somerset, beheerste zij de zwakke koning. In 1450 werd Suffolk
ter dood gebracht (verantwoordelijk gesteld voor de slechte
afloop van de Frans-Engelse oorlog). Toen in 1453 Margaretha's
enige zoon, Eduard, werd geboren en zich bij Hendrik VI de
eerste tekenen van geestesziekte vertoonden, verdedigde
Margaretha, inmiddels regentes geworden, met kracht de belangen
van haar gemaal en haar zoon tegenover de 'protector' Richard
van York (begin van de Rozenoorlogen). Bij Wakefield overwon de
koningin (1460) en Richard sneuvelde, maar zijn zoon, eveneens
Eduard geheten, veroverde in 1461 bij Towton de kroon (Eduard IV).
Margaretha vluchtte met haar zoon naar Frankrijk. De vrienden
van de Yorks, onder wie de graaf van Warwick, wendden zich ten
slotte van Eduard van York af. De graaf van Warwick verzoende
zich in Frankrijk met Margaretha en met hulp van Lodewijk XI van
Frankrijk werd een inval in Engeland gewaagd. Eduard van York
moest vluchten en Margaretha kon haar gemaal als koning doen
herstellen (1470). Maar Eduard keerde terug en nam Hendrik VI
gevangen. In de Slag bij Tewkesbury (4 mei 1471) werd Margaretha
verslagen en gevangengenomen. Hendrik stierf in de gevangenis,
Margaretha's zoon werd gedood (1471). In 1475 werd zij
vrijgelaten, dankzij het losgeld dat de Franse koning voor haar
betaalde, waar echter tegenover stond dat Margaretha afstand
moest doen van haar aanspraken op Anjou.
