Rubriek :
Historische figuren
Markies de La Fayette
La Fayette, Marie
Joseph Paul Yvers Roch Gilbert Motier, of Lafayette, markies de
(kasteel Chavagnac, Auvergne, 6 sept. 1757 - Parijs 20 mei
1834), Frans generaal en politicus, vocht van 1776 tot 1783 in
de Amerikaanse Vrijheidsoorlog. In 1789 werd hij afgevaardigde
voor de adel van Riom in de Staten-Generaal. Zijn Verklaring van
de Rechten van de Mens en van de Burger (zie D�claration des
droits de l'homme et du citoyen) vormde het uitgangspunt van de
beraadslagingen over de Constitutie in de inmiddels gevormde
Nationale Vergadering. Na de bestorming van de Bastille werd La
Fayette commandant van de Parijse Nationale Garde en tegen zijn
wil een van de leiders van de Tocht naar Versailles, die de
koning en de Nationale Vergadering naar Parijs haalde. Als
gematigd revolutionair kwam hij van zijn post te velde als
bevelhebber van het Ardennenleger naar Parijs om te protesteren
tegen de aanslag op de Tuilerie�n van 20 juni 1792. Hij werd
door de Jakobijnen beschuldigd van aspiraties voor een militaire
dictatuur; na de val van de koning (10 aug.) vluchtte hij naar
de Oostenrijkers, die hem als krijgsgevangene behandelden. Na de
uitdrukkelijke eis van Bonaparte tot zijn invrijheidstelling bij
gelegenheid van de Vrede van Campo Formio (1797) keerde hij in
1800 naar Frankrijk terug, maar werd pas tijdens de Honderd
Dagen weer politiek actief, toen hij afgevaardigde werd en na de
Slag bij Waterloo Napoleons aftreden eiste. Van 1818 tot 1824 en
van 1827 tot 1830 voerde hij in dezelfde functie oppositie tegen
de Bourbons en bij de Julirevolutie kwam hij weer op de
voorgrond, opnieuw als commandant van de Parijse Nationale
Garde. Hoewel republikeins gezind liet hij zich door Thiers,
Mignet en vooral door Louis-Philippe zelf overrompelen. Zodra de
laatste stevig in het zadel zat, ontsloeg hij deze zo onzekere
medestander, die daarop weer in de oppositie ging (1831).
