Rubriek :
Historische figuren
Paulus Diaconus
Paulus Diaconus of
Paulus Warnefridi (Friuli ca. 720/724 - Monte Cassino 13 april
799?), Longobardisch geschiedschrijver, verbleef lange tijd aan
het hof van Karel de Grote. Hij is vooral bekend door zijn
Historia Longobardorum, het belangrijkste werk (geschreven ca.
787) voor de geschiedenis (tot 744) van zijn volk (zie
Longobarden). Hij schreef voorts o.a. een Historia Romana (ca.
770), een bewerking en voortzetting tot 763 van Eutropius, een
leven van paus Gregorius de Grote, de Gesta episcoporum
Mettensium, een geschiedenis van de bisschoppen van Metz,
gedichten (waaronder een lofzang op het Comomeer) en mogelijk
ook de hymne Ut queant laxis (zie Guido van Arezzo). Voor de
Latijnse lexicografie is zijn uittreksel van het voor een
belangrijk deel verloren gegane antieke Verrius Flaccus- lexicon
onmisbaar.
