W ORLD E XPLORER     

Siteoverzicht
Email
Homepage
     

Rubriek : Historische figuren

Paus Gregorius XVI

eigenlijk: Bartolomeo Alberto Cappellari, kloosternaam: Mauro (Belluno 18 sept. 1765 - Rome 1 juni 1846), paus van 1831 tot 1846, werd in 1783 camaldulenzermonnik (zie Camaldulenzer monniken) en in 1805 abt van S. Gregorio te Rome; in 1823 werd hij generaal van zijn orde. Leo XII benoemde hem tot kardinaal-prefect van de Propaganda Fide (1826); in die hoedanigheid leidde hij de concordaatsonderhandelingen met koning Willem I (1827). Na een conclaaf van meer dan twee maanden werd hij tot opvolger van Pius VIII gekozen (2 febr. 1831).
Zijn pausnaam, een hommage aan Gregorius VII, was reeds een voorteken van starre onverzettelijkheid, evenzeer als de keuze van zijn staatssecretaris, L. Lambruschini (1836). Bovendien heeft de grote invloed van Metternich zeer ten nadele gewerkt op de ascetische, maar wereldvreemde en politiek onervaren paus. Hij werd onmiddellijk geconfronteerd met opstanden en wantoestanden in de Pauselijke Staat en met het Italiaanse eenheidsstreven; het Memorandum van de grote mogendheden met adviezen over het bestuur in de Pauselijke Staat (31 mei 1831) werd afgewezen en de militaire hulp van Oostenrijk en Frankrijk aanvaard.
Zijn eerste encycliek, Mirari vos (15 aug. 1832), veroordeelde de idee�n van het liberalisme en van L'Avenir, het blad van H. de Lamennais; deze werd persoonlijk veroordeeld in de encycliek Singulari nos (25 juni 1834). Ook de theologen L. Bautain en G. Hermes werden veroordeeld (resp. 1834 en 1835); A. Rosmini echter werd door de paus persoonlijk beschermd. In Keulen steunde Gregorius het felle verzet van Clemens August Droste zu Vischering. De opstand van de katholieke Polen tegen de tsaar verbood hij, maar de Belgische opstand van 1830 en de 'liberale' grondwet konden door de aartsbisschop van Mechelen verdedigd worden.
Grote betekenis heeft Gregorius voor de missies, die hij krachtig bevorderde, ook tegen katholieke vorsten in (Portugal); vooral de opleiding van een inheemse clerus heeft hij sterk beklemtoond. In de Verenigde Staten breidde hij de hi�rarchie uit; de nieuwe hi�rarchie in Engeland bereidde hij voor via zijn vriend N. Wiseman. Goede contacten had hij met geleerden en kunstenaars; het Etruskisch en het Egyptisch museum van het Vaticaan werden door hem gesticht (resp. 1836 en 1839). De contemporaine reacties op dit, als geheel, reactionaire pontificaat verklaren gedeeltelijk het aanvankelijke enthousiasme over zijn opvolger, Pius IX, die hij in 1840 tot kardinaal had benoemd.
 


Klik hier om deze pagina als je startpagina in te stellen !

Google
 
Web www.worldexplorer.be
www.infoblog.be
© 2006 - WorldExplorer