Rubriek :
Historische figuren
Pierre Laval
Laval, Pierre Jean
Marie (Ch�teldon, dep. Puy-de-D�me, 28 juni 1883 - Fresnes 15
okt. 1945), Frans politicus, werd advocaat en ging reeds jong
als socialist in de politiek. In 1908 werd hij burgemeester van
Aubervilliers, van 1914 tot 1919 was hij kamerlid. In 1924 werd
hij opnieuw kamerlid, in 1927 senator. Sinds 1925 was hij
herhaaldelijk minister. Van jan. 1931 tot febr. 1932 was Laval,
die zich inmiddels naar rechts had ontwikkeld, premier. Hij
ontdeed zich van Briand, die onder hem nog minister van
Buitenlandse Zaken was, en nam diens portefeuille over. In okt.
1934 werd hij minister van Buitenlandse Zaken in het
kabinet-Doumergue. In juni 1935 werd hij tevens premier. Laval
zette in deze jaren Barthous politiek van toenadering tot de
Sovjet-Unie en Itali� voort, maar daarbij begon hij ook
toenadering tot Hitler te zoeken. Mede ten gevolge van zijn
geruststellende toezeggingen waagde Mussolini zijn Abessijns
avontuur. Toen Frankrijk aan de sancties tegen Itali� moest
deelnemen, kwam Lavals regering in een moeilijk parket. Het
'compromis' in de Abessijnse kwestie, dat hij samen met Hoare
uitgewerkt had, wekte zo'n grote verontwaardiging, dat Laval op
22 jan. 1936 moest aftreden.
Na de debacle van 1940 trad Laval op als minister zonder
portefeuille in het Vichy-bewind van P�tain. Tevens werd hij als
diens plaatsvervanger en opvolger aangewezen. In okt. 1940 werd
hij bovendien minister van Buitenlandse Zaken. Laval was nu de
machtigste man in Frankrijk. Zonder voorbehoud koos hij de zijde
van Duitsland. Tijdens een bijeenkomst met Hitler te
Fontainebleau (22 okt. 1940) bereidde hij de samenkomst van
Montoire voor. Deze vergaande aansluiting bij Duitsland wekte
veel verzet bij de richtingen die wel hun steun aan Vichy hadden
gegeven, maar daarom nog geen uitlevering van Frankrijk aan
Duitsland wensten. Onder druk van deze groeperingen kreeg Laval
in dec. 1940 ontslag uit zijn functies. Hij trad daarna
onofficieel op als leider van de collaborateurspartij
Rassemblement National Populaire. Bij een moordaanslag op 28
aug. 1941 werd hij ernstig gewond. De Duitsers bleven bij P�tain
intussen op terugroeping van Laval aandringen. Op 18 april 1942
werd deze regeringschef alsmede minister van Binnenlandse en
Buitenlandse Zaken en minister van Voorlichting. Na de bezetting
van geheel Frankrijk door de Duitsers was Laval vrijwel
dictator. Na de Duitse capitulatie vluchtte hij eerst naar
Duitsland en vandaar naar Spanje, dat hem echter asiel weigerde,
waarna hij zich naar Oostenrijk begaf. De Amerikanen kregen hem
daar in handen en leverden hem aan Frankrijk uit. Na een proces
van vijf dagen volgde het doodvonnis (9 okt. 1945), aan de
voltrekking waarvan hij - tevergeefs - door zelfmoord trachtte
te ontkomen.
