Rubriek :
Historische figuren
Ren� Magritte
Magritte, Ren�
(Lessen 21 nov. 1898 - Schaarbeek 15 aug. 1967), Belgisch
schilder, tekenaar en illustrator, volgde twee jaar lessen aan
de academie te Brussel. Na een periode van zoeken in de richting
van het kubisme en het futurisme kwam hij, vnl. door zijn
bewondering voor De Chirico's werk, tot een van de meest
typische vormen van het surrealisme. Zijn potloodtekening Le
jockey perdu (1925; thema later diverse malen verwerkt in
schilderijen) wordt beschouwd als de beslissende wending. Het
symbolisme en het werk van Xavier Mellery en Fernand Khnopff,
het werk van schrijvers als Baudelaire, Verlaine, Mallarm� en
Poe en volksboeken (Fant�mas, Ars�ne Lupin, Rouletabille)
behoren eveneens tot de bronnen van zijn bevreemdende,
fantastische beeldenwereld.
In de periode 1926-1929 verbleef Magritte te Le
Perreux-sur-Marne en te Parijs, waar hij relaties aanknoopte met
Andr� Breton en andere surrealisten. In 1930 keerde hij terug
naar Brussel, waar hij voordien als ontwerper van
behangselpapier had gewerkt. Zijn oeuvre is vrij homogeen, met
uitzondering van de periode 1940-1946, waarin hij een
impressionistische techniek toepaste. De voorwerpen en
personages zijn meestal afgebeeld in een pijnlijk accurate,
gladde en scherpe schilderwijze. De dagelijkse, vertrouwde
dingen worden op een onthutsende manier met elkaar geassocieerd.
Door het negeren van de normale verhoudingen en van de fysieke
eigenschappen van de afgebeelde voorwerpen of lichamen tracht
Magritte het beeld dat men zich van de realiteit vormt, te
verstoren. De afbeelding wordt op logische wijze onlogisch
gemaakt en de titels van zijn composities houden geen verband
met het zichtbare tafereel. Ondanks de onverwachte associaties
is Magrittes werk geenszins speels; evenmin heeft het een
humoristische inslag. De erotiek is een van de belangrijkste
thema's, maar het 'bourgeois-element' is ten minste even
belangrijk.
Tegen het einde van zijn leven werden sommige van zijn
composities door de kunsthandel als bronssculpturen gelanceerd.
Het werk nam een eigenaardige wending na de Tweede Wereldoorlog
met de Periode Vache, waarin een volslagen irre�le wereld wordt
voorgesteld en de interne samenhang van het beeld teniet wordt
gedaan. Zijn werk vond vooral veel weerklank in Groot-Brittanni�
en de Verenigde Staten. Magritte maakte ook wandschilderingen,
in het Casino te Knokke en in het Congrespaleis te Brussel.
