|
Rode
brulaap
Groep : op het land levende
zoogdieren
 Het
geslacht Alouatta van de familie Cebidae bestaat
uit negen soorten brulapen. De rode brulaap is
de Alouatta seniculus. Hij laat zijn
aanwezigheid hoog in de bomen merken door een
constante, lage roep die volgens sommigen lijkt
op het gebrul van een leeuw. De opschudding die
dit in het bladerdak van het Zuid-Amerikaanse
regenwoud veroorzaakt, is de slimme manier van
deze aap om gevechten met zijn buren te
voorkomen. Dit, in combinatie van zijn speciale
menu, zorgt ervoor dat hij steeds weer
overleeft, ondanks de aantasting van zijn
leefgebied.
Rode brulapen leven in troepen van vier tot elf
dieren, inclusief een alfa of dominant mannetje,
soms een tweede mannetje, en vrouwtjes met hun
jongen. Een aantal mannetjes leeft in losse
vrijgezellentroepen, waar de hi�rarchie bepaald
wordt door de leeftijd. Aangezien deze dieren
voornamelijk bladeren eten die weinig energie
opleveren, rusten ze meer dan vijftig procent
van de dag. Binnen hun territorium reizen ze
niet meer dan vijfhonderd meter per dag, waarbij
ze tussen de bomen zwaaien en hun lange
grijpstaart gebruiken om zich aan takken vast te
houden. Deze primaten leven in bomen, maar komen
af en toe op de grond en bewegen zich dan
langzaam op handen en voeten van boom naar boom.
Het alfamannetje paart met verschillende
vrouwtjes uit zijn troep. Zes maanden na de
paring werpt het vrouwtje ��n jong. De baby
wordt zes maanden lang door zijn moeder gedragen
en een jaar lang gespeend. Een jong mannetje kan
het alfamannetje uitdagen voor een woest
gevecht. Als de vrijgezel wint, zal hij alle
zogende baby's doden. Daardoor ovuleren de
vrouwtjes en worden ze weer vruchtbaar, lang
voordat dit andere het geval zou zijn. Ongeveer
dertien procent van de jonge brulapen wordt door
volwassen dieren gedood, maar gespeende dieren
worden zelden gedood.
Deze aapsoort kan enige tijd leven op het menu
van enkel bladeren. Maar meestal bestaat slechts
de helft van het voedsel uit bladeren; de rest
bestaat uit bloemen en tropische vruchten. Omdat
hij goed kleuren kan onderscheiden, kan hij
voedsel zoeken dat voedzamer is. De ingewanden
van een rode brulaap zijn zo lang dat ze
eenderde van zijn lichaam in beslag nemen. Van
tijd tot tijd komt de aap naar beneden en eet
modder. De modder bindt de giftige stoffen die
in veel tropische bladeren zitten en maakt die
onschadelijk.
Het werk binnen een troep is strak verdeeld. Het
brullen wordt meestal door de mannetjes gedaan,
terwijl de vrouwtjes voor de jongen zorgen. De
apen gebruiken hun stem om territoriale
aanspraken te doen gelden en om zich te
verdedigen. De dag begint met een ochtendconcert
om naburige troepen precies te laten weten waar
ze zijn. Overdag wordt dit herhaald. Op deze
manier kunnen troepen elkaar ontlopen, tenzij
een dominant jong mannetje een greep naar de
macht wil doen.
|
