W ORLD E XPLORER     

Siteoverzicht
Email
Homepage
     

Rubriek : Op het land levende zoogdieren
 

Het Siberisch muskushert

Orde : Artiodactyla - familie : Moschidae - geslacht : Moschus en soort : Moschus moschiferus. Het Siberisch muskushert behoort tot deze familie, net als zijn vier Aziatische verwanten. E�n daarvan is het Himalaya-muskushert dat in Afghanistan, Tibet en Centraal-China leeft.
Het is een aparte belevenis het Siberisch muskushert met zijn slagtanden en kangoeroeachtige kop en oren als een haas te zien rondspringen in de bergachtige gebieden van Noordoost-Azi�. Hoewel hij niet groter is dan een doorsnee hond, is dit kleine en verlegen dier gewild bij jagers vanwege de grote waarde van zijn muskus.
Buiten de paartijd leeft het Siberisch muskushert solitair. Het is een schuw dier dat 's nachts op voedsel uitgaat. Overdag slaapt hij, diep verscholen in het bos. Om indringers af te schrikken, bakent het mannetje zijn territorium af met een geurspoor van muskus, dat hij aanmaakt in een klier in zijn buik. Ook verspreidt hij geuren met de hulp van klieren in zijn voeten en zijn staart. Bovendien markeert hij zijn territorium met urine en uitwerpselen. Binnen zijn territorium benut een Siberisch muskushert een reeks met zorg gebaande paden. Zijn uitstekende gehoor waarschuwt dit dier onmiddellijk als er gevaar dreigt. Als hij schrikt, gaat hij er pijlsnel vandoor om aan zijn aanvallers te ontkomen. Hij neemt grote sprongen en blijft geregeld stilstaan om te luisteren, voor hij verder rent.
Het leefgebied van een mannetje kan het leefgebied van ��n tot drie vrouwtjes omvatten. Zowel mannetjes als vrouwtjes communiceren door geursporen achter te laten. Gedurende het paarseizoen brengt het mannetje geregeld een bezoek aan het vrouwtje om te paren. In juni of juli trekt het vrouwtje zich terug om te werpen. Ze zoekt een rustig plekje, vaak in dicht struikgewas of onder de takken van een naaldboom. Ze krijgt twee jongen die ieder ongeveer vijfhonderd gram wegen en een gespikkelde vacht hebben. De eerste drie tot vier maanden voeden ze zich met haar melk. Om niet ongewild de aandacht op hen te vestigen, laat de moeder ze alleen, verborgen in het kreupelhout, tot zijn ze weer komt voeden. Met zes maanden zijn de jongen volgroeid.
Het Siberisch muskushert is een herbivoor of planteneter. Hij eet een grote variatie aan planten. Meestal grassen, mos en malse groene loten, maar ook de kegelvormige vruchten van de naaldboom, bladeren en de schors van sommige bomen. 's Winters voedt het hert zich voornamelijk met korstmossen, twijgen en dennenappels. Er leven maar weinig Siberische muskusherten in gebieden waar 's winters veel sneeuw valt omdat voedsel daar nog moeilijker te vinden is.
De benarde situatie waarin het Siberisch muskushert zich bevindt is een gevolg van de vraag naar muskus. Deze reukstof wordt gebruikt in parfums, zeep en medicijnen. Elk volwassen mannetje produceert zo'n 25 gram muskus, die gewonnen kan worden zonder het dier te doden. Maar de meeste jagers verwijderen liever de volledige klier. De huidige populatie wordt geschat op zo'n 36.000 herten, als resultaat van de muskushandel.


Klik hier om deze pagina als je startpagina in te stellen !

Google
 
Web www.worldexplorer.be
www.infoblog.be
© 2006 - WorldExplorer