|
Sidderroggen
Sidderroggen zijn gemakkelijk
herkenbaar aan hun ronde vorm, gevormd door kop,
borstvinnen en lichaam. Bek en kieuwopeningen
liggen aan de onderzijde van de kop. Aan de
bovenzijde vallen vlak achter de ogen de grote
spuitgaten op, waardoor het ademhalingswater de
kieuwen bereikt. Sidderroggen zijn in staat
(vandaar hun naam) door middel van krachtige
elektrische ontladingen kabeljauwachtigen,
platvissen, hondshaaien en andere bodemvissen te
verlammen om ze daarna op te eten.
Men heeft spanningen gemeten van 220 volt en
stroomsterkten tot acht amp�re. Dit vermogen om
elektrische schokken te produceren is snel
uitgeput : latere ontladingen zijn veel minder
sterk. Het duurt geruime tijd voor het
elektrisch vermogen weer optimaal is. Gemarmerde
sidderroggen hebben, evenals andere
sidderrogsoorten, goed ontwikkelde
elektroreceptoren. Hiermee kunnen ze zwakke
elektrische velden lokaliseren, die door
prooivissen worden veroorzaakt. Behalve bij het
opsporen en het verlammen van een prooi, is het
elektrisch vermogen ook functioneel bij
ori�ntatie. Sidderroggen vinden hun weg door
voortdurend zwakke ontladingen af te geven.
Sterke ontladingen dienen ook wel als
bescherming tegen belagers. Er zijn veertien
soorten beschreven, waarvan er twee in de
Nederlandse wateren zijn aangetroffen.
Soorten : sidderrog - gemarmerde sidderrog.
|
