W ORLD E XPLORER     

Siteoverzicht
Email
Homepage
     

Rubriek : Historische figuren

Sigmund Freud

Freud, Sigmund (Freiberg, Moravi�, 6 mei 1856 - Londen 23 sept. 1939), Oostenrijks neuroloog en psychiater, grondlegger van de psychoanalyse, woonde van 1860 tot 1938 te Wenen, waar hij geneeskunde studeerde.
Onder Ernst von Br�cke deed hij fysiologische onderzoekingen, later werkte hij onder Meynert op neuro-anatomisch gebied. In 1885 werd hij privaatdocent in de neuropathologie. Hij leverde belangrijke bijdragen tot de neuropathologie, o.a. een studie over afasie en een verhandeling over de kinderverlamming in Nothnagels Handbuch der allgemeinen und speziellen Therapie. In 1884 publiceerde hij een artikel over de verdovende eigenschappen van coca�ne, welke studie voor Karl Koller het uitgangspunt zou zijn voor zijn ontdekking van de plaatselijke verdoving in de oogheelkunde en de chirurgie.
1. Ontwikkeling neuroseleer
Een studiereis naar Parijs (1886-1887), waar hij onder de bekende neuroloog J.M. Charcot in de Salp�tri�re werkte, werd een beslissend keerpunt in zijn leven. Bij Charcot leerde hij de psychische oorsprong van de neurose, vooral de hysterie, kennen. In 1886, het jaar van zijn huwelijk, vestigde Freud zich als zenuwarts te Wenen. Reeds voor zijn reis naar Parijs had hij kennisgemaakt met de Weense medicus Joseph Breuer, die zich in 1880-1882 al een diep inzicht in de betekenis van hysterische symptomen had verworven. In 1887 ontstond een nauwe samenwerking, waaruit in 1895 het met Breuer samen geschreven boek Studien �ber Hysterie resulteerde. De toegepaste behandeling werd onder de naam 'psycho-katharsis' beschreven. De betekenis van het onbewuste zielenleven was ontdekt. Enkele jaren later kwam het tot een breuk met Breuer, die Freuds opvattingen over de betekenis van de seksualiteit in de etiologie van de neurosen niet kon delen. Geruime tijd ging Freud daarop alleen zijn weg. Bekend is zijn beschrijving van de angstneurose als ziektebeeld. De grondslagen voor de later 'psychoanalyse' genoemde leer werden gelegd. Weerstand en verdringing werden ontdekt. Zij behoren tot de fundamenten van de neurosenleer. De belangrijkste werkingsprincipes daarvan heeft Freud in het klassiek geworden werk Die Traumdeutung (1900) neergelegd (zie droom). Eveneens van grote betekenis werden de Drei Abhandlungen zur Sexualtheorie (1905; een studie over seksuele aberraties).
2. Internationale erkenning
De belangstelling voor Freuds werk werd geleidelijk groter. In 1902 werd Freud buitengewoon hoogleraar te Wenen. In 1908 sloten E. Bleuler en C.G. Jung zich bij hem aan. In 1910 werd een internationale psychoanalytische vereniging opgericht. In 1912 verscheen Totem und Tabu. Hier trad Freud voor het eerst buiten eigenlijk medisch terrein. In 1911-1913 distantieerden Jung en A. Adler zich van de psychoanalyse, kort daarop W. Stekel. Met onverminderde kracht zetten Freud en zijn medewerkers het onderzoek voort. Als gevolg van de Anschluss moest Freud in 1938 uitwijken naar het buitenland, waar hij zich in Londen vestigde. Freuds leven en werken worden gekenmerkt door een gestaag volhouden, waarbij hij vaak felle kritiek en grote tegenstand ondervond, maar ook bewijzen van bijzondere erkenning kreeg, vooral in zijn latere jaren. Zijn persoonlijke leven, vooral ook in zijn gezin, was harmonieus. Zijn werkkracht bleef onverminderd ondanks het toenemend lichamelijk lijden gedurende de laatste zestien jaar van zijn leven door kaakcarcinoom, waarvoor hij 33 operaties heeft ondergaan. Zijn taal en stijl munten uit door helderheid en vrij gemakkelijke leesbaarheid.
3. Invloed op cultuur
Zeker reeds vanaf het begin der jaren dertig bleek Freuds betekenis voor en zijn invloed op de cultuur groot en onontkoombaar. Vooral de literatuur en de meeste zgn. geesteswetenschappen zijn zonder de psychoanalytische denkwijzen niet meer denkbaar. Met name door zijn dieptepsychologische ontdekkingen is nader inzicht mogelijk geworden op het gebied van de persoonlijkheidsleer, de neurosenleer, de perversies en in tal van sociaal-psychologische verschijnselen. Steeds was hij weer in staat tot revisie van zijn vroegere denkbeelden, getuige het feit dat hij veel minder dogmatisch was dan sommige van zijn leerlingen.
 


Klik hier om deze pagina als je startpagina in te stellen !

Google
 
Web www.worldexplorer.be
www.infoblog.be
© 2006 - WorldExplorer