W ORLD E XPLORER     

Siteoverzicht
Email
Homepage
     

Rubriek : Op het land levende zoogdieren
 

Veelvraat
Groep : op het land levende zoogdieren

De veelvraat, ook bekend als warg, is de enige soort binnen zijn geslacht, de Gulo. Hij rent door de sneeuw met een lompe loop. Hij lijkt op een kruising van een grote, bruine das en een kleine harige beer. Dit agressieve, sterke dier eet bijna alles om te kunnen overleven in de kou van de arctische taiga en toendra. De veevraat is het grootste lid van de wezelfamilie. Hij wordt ernstig in zijn bestaan bedreigd door menselijke activiteiten.
Veelvraten komen alleen bij elkaar om te paren. De paring is kort en beide seksen paren daarna nog met andere. Zoals bij veel zoogdieren kunnen de vrouwtjes de implantatie van de bevruchte eitjes in haar baarmoeder uitstellen. Zo kan ze haar jongen werpen op het moment dat de overlevingskansen het grootst zijn. Hoewel de eigenlijke zwangerschap slechts enkele weken duurt, worden de jongen meestal van januari tot april in het jaar erop geboren. Na tien weken zijn ze gespeend en in de zomer trekken ze met hun moeder op. Tegen de herfst zijn ze onafhankelijk.
De veelvraat is een solitair dier en gewend aan een hard leven. Hij is het hele jaar door actief, zelfs in de strengste winters, en leeft in bossen, bergen en op open vlaktes. In de sterk contrasterende seizoenen van zijn noordelijke leefgebied met in de zomer lang daglicht en in de winter vrijwel constante duisternis, wisselt hij om de paar uur activiteit en slaap. De rest van het jaar is hij vooral tijdens de nacht actief. Hij heeft een groot leefgebied van soms wel 1600 vierkante kilometer en legt dagelijks zo'n 45 kilometer af. Hij kan ook in bomen klimmen en goed zwemmen. Het dier maakt zelden geluid, maar communiceert door zijn leefgebied af te bakenen met geurvlaggen, door afscheidingen op gras en bomen te smeren. Hij leeft in tijdelijke onderkomens in rotsspleten, verlaten holen of onder omgevallen bomen, waar hij een slaapplaats maakt van gras, mos en bladeren.
Hun grote poten dienen als sneeuwschoenen en zo kunnen ze snellere dieren zoals herten, inhalen, waarvan de poten wegzakken in de sneeuw. De veelvraat kan snelheden van meer dan 64 kilometer per uur bereiken in de jacht op prooi. Veelvraten hebben een reputatie als het gaat om het jagen op herten, rendieren en schapen. Ze doen dit vooral in de winter, maar zelfs dan eet hij vaker de karkassen van dieren die door andere roofdieren zijn gedood. Deze buitengewoon sterke dieren kunnen grotere roofdieren terugdrijven, zoals poema's, wolven en beren, om hun gedode prooi te stelen.
In zijn hele verspreidingsgebied wordt de veelvraat geleidelijk naar het noorden terug gedrongen. Ze worden als schadelijk beschouwd en worden er vaak van verdacht vee te doden. In veel Europese landen en de Amerikaanse staten zijn ze nu uitgestorven door woningbouw en houtkap.
 


Klik hier om deze pagina als je startpagina in te stellen !

Google
 
Web www.worldexplorer.be
www.infoblog.be
© 2006 - WorldExplorer