|
Vlekdolfijn
 Beide
soorten van de vlekdolfijn behoren tot de
Cetacea-orde, waartoe ook walvissen en potvissen
behoren. Familie : Delphinidae - geslacht :
Stenella en soort : S.attenuata; S. frontalis.
Deze speelse zoogdieren met hun gestroomlijnde
lichamen en indrukwekkende kracht zwemmen graag
rond in warme oceaanwateren. Dolfijnen zijn
superieure zwemmers, heel intelligent en
vriendelijk. Door deze combinatie zijn beide
soorten van de vlekdolfijn goed uitgerust om
doeltreffend te kunnen jagen in groepen en
elkaar te verdedigen.
Vlekdolfijnen schieten met snelheden van tot 28
km per uur door het water en zijn sterke en
behendige zwemmers. Net zoals veel andere
soorten zijn deze dolfijnen heel speels : ze
dansen, maken salto's voorover en springen ver
boven het water uit. Vlekdolfijnen zwemmen vaak
in scholen van vijftig tot duizend individuen,
en al deze scholen zijn weer onderverdeeld in
groepen van twintig tot vijftig leden. Dolfijnen
die dicht bij de kust leven, vormen vaak
kleinere scholen dan de soorten die verder in de
zee vertoeven. Ze communiceren door middel van
allerlei fluit-, tjirp-, krijs-, klik- en
blafgeluiden. Hiermee verspreiden ze informatie
over voedselvindplaatsen en mogelijk gevaar.
Elke dolfijn heeft zijn eigen fluittoon, waaraan
hij meteen wordt herkend door andere dolfijnen
van de school.
Het dieet van de vlekdolfijn bestaat
voornamelijk uit inktvis en kleine vissen, zoals
makreel en vliegende vis. Ze lokaliseren en
pakken hun prooi bij het wateroppervlak door
echolokatie. Dolfijnen zijn intelligente dieren
en wijzen haast nooit een gratis maaltijd af,
dus volgen ze vissersboten en eten de overboord
gegooide vis op. Op jacht naar voedsel zwemmen
dolfijnen vaak samen met spinnerdolfijnen en
geelvintonijnen.
Vlekdolfijnen paren het hele jaar door, maar het
grootste aantal jongen wordt geboren in de lente
en in de herfst. De vrouwtjes krijgen gewoonlijk
��n jong, dat ze gedurende twee jaar zogen.
Dolfijnenmelk is rijk aan calcium en fosfor, en
het kalf groeit in deze zoogperiode heel snel.
De zogende moeder heeft veel energie nodig om
melk te produceren en eet daarom meer dan andere
volwassen dolfijnen. Het kalf heeft bij de
geboorte een zwarte vlek op de rug, maar pas als
het geslachtsrijp is krijgt het de kenmerkende
witte vlekken. Hoewel kalveren heel kwetsbaar
zijn voor roofdieren, worden ze goed beschermd
door de leden van de school. Bij gevaar vormen
volwassen dolfijnen een beschermende barri�re
rond de kalveren om zo de vijand af te
schrikken.
Dolfijnen zwemmen vaak samen met tonijnen, dus
wierpen tonijnvissers hun netten altijd uit in
de buurt van dolfijnen. Dit leidde tot de dood
van miljoenen dolfijnen, die in deze sleepnetten
terecht kwamen. In 1992 werd een wet aangenomen
die tot doel heeft het doden van dolfijnen in de
tonijnvisindustrie te stoppen.
|
