Rubriek :
Historische figuren
Warren Hastings
Hastings, Warren,
Sir (Churchill, graafschap Oxford, 6 dec. 1732 - Daylerford 22
aug. 1818), Brits koloniaal bewindsman, werd in 1761 benoemd in
de raad van de president van Fort William (Bengalen). Daar
verzette Hastings zich tegen het machtsmisbruik door zijn
landgenoten in het pas veroverde Bengalen. In 1764 nam hij
ontslag. In Engeland teruggekeerd, vond hij steun voor zijn
denkbeelden en werd weldra opnieuw uitgezonden. Eerst was hij
lid van de raad te Madras, in 1772 lid en president van de raad
van Bengalen. Toen in 1773 een nieuwe bestuursorganisatie voor
India werd ingevoerd, werd Hastings de eerste
gouverneur-generaal. Reeds in 1772 was hij begonnen met
hervormingen op het gebied van landrente, politie en leger,
nadat het bestuur over Bengalen geheel Engels was geworden. In
dat jaar had de Engelse Oost-Indische Compagnie besloten de
inning en administratie van de landrente en de daarmee nauw
verbonden bestuurstaak door haar eigen dienaren te laten
uitvoeren. Het was Hastings' taak het commerci�le apparaat van
de Compagnie om te vormen tot een bestuursmachinerie. Door de
scheiding van commerci�le en bestuursdienst, het verbod voor de
laatste zich in te laten met priv�handel en het nastreven van
een hoge standaard van integriteit legde hij de grondslag voor
de latere Civil Service. Ten behoeve van bestuur en rechtspraak
gaf hij de eerste stoot tot de moderne beoefening van de
oosterse talen, wat leidde tot de ontdekking van het Sanskriet.
Intussen moest Hastings ook het hoofd bieden aan een externe
dreiging, die hij echter in 1779 door een succesvolle campagne
in Midden-India wist af te wenden. Tekort aan geld ten gevolge
van deze oorlog en de geringe opbrengst van de landrente
brachten Hastings ertoe de radja van Benares, Chait Singh, en de
begums van Audh op onrechtmatige en hardvochtige wijze tot
betaling van grote sommen aan de Compagnie te dwingen. Na zijn
terugkeer in Engeland in 1785 moest hij zich voor het Hogerhuis
en sinds 1788 voor een gerechtshof verantwoorden in een
langgerekt proces. Ten slotte werd hij in 1795 op alle punten
vrijgesproken.
