|
De
witflankdolfijn
 De
witflankdolfijn of Lagenorhynchus acutus.
Grootte : lichaamslengte 2,1 tot drie meter en
gewicht tot ongeveer 250 kg. Uiterlijk : een
grote dolfijn, donkergrijs of zwart aan de
bovenzijde, wit aan de onderkant. Lichte grijze
flanken, met witte of gele strepen onder de
rugvinnen, geel of bruin langs de staart. Snuit
is breed en kort; dertig tot veertig kleine,
scherpe tanden in elke kaakhelft. Borstvinnen
door dunne zwarte streep met kop verbonden.
Verspreidingsgebied : de koele en koude wateren
van het noordelijke deel van de Atlantische
Oceaan, in het westen verspreid van Groenland
tot Nieuw-Engeland en in het oosten van
Scandinavi� en Spitsbergen tot Engeland;
algemeen voor de Noordzeekust van Scandinavi� en
Noord-Engeland, zeldzaam in de Oostzee. Van de
Nederlandse kust zijn sinds 1863 slechts enkele
strandingen bekend, de laatste uit 1973 bij
Breskens. Van de Belgische kust is geen enkel
duidelijk geval bekend. Zuidelijker zijn tot
dusverre geen exemplaren aangetroffen.
Het is een aantrekkelijke, kleurrijke dolfijn
van de noordelijke wateren, die vaak in groepen
van meer dan vijftig dieren wordt gezien, soms
zelfs in scholen van duizend en meer. Massale
strandingen worden van tijd tot tijd gemeld uit
Nieuw-Engeland en Scandinavi�. Witflankdolfijnen
planten zich voort in de lente en de zomer; de
jongen worden geworpen na een draagtijd van
ongeveer tien maanden. Zij voeden zich met aan
de oppervlakte levende vis en pijlinktvis.
Hoewel zij soms, tesamen met andere soorten, aan
land worden gedreven, geharpoeneerd of in netten
gevangen, zijn ze te wijd verspreid om daarvan
ernstige schade te ondervinden.
|
