W ORLD E XPLORER     

Siteoverzicht
Email
Homepage
     

Rubriek : Vissen
 

De zeeduivel

Orde : Lophiiformes - familie : Lophiidae - geslacht : Lophius en soort : Lophius piscatorius. Een andere soort zeeduivel die in ondiep water leeft is de Atlantische zeeduivel.
Met zijn buitenmaatse kop en platte lijf zal de zeeduivel niet snel een schoonheidswedstrijd winnen. Door zijn vorm en kleur kan hij echter perfect opgaan in de zeebodem waar hij half ingegraven op de loer ligt, wachtend op zijn prooi. Hij trekt zijn slachtoffers aan met lokaas : een minuscuul wormachtig voorwerp dat aan het eind van een lange rugvin bengelt. Daarom wordt hij ook wel hengelaarvis genoemd. De zeeduivel wordt veel gegeten en is dus commercieel interessant.
De zeeduivel, een roofvis met een enorme bek, heeft een effici�nte jachtmethode ontwikkeld die perfect bij hem past. Hij gebruikt een aangepaste rugvin als vishengel. Aan het eind van de hengel zit een vlezig lokaas, dat de zeeduivel laat bengelen om prooi aan te trekken. Als deze dichtbij genoeg is, verdwijnt opeens het lokaas, de zeeduivel opent zijn bek en verzwelgt zijn prooi. Vreemd genoeg kan de zeeduivel zelfs razendsnel een prooi opslokken die groter is dan hemzelf dankzij zijn rekbare bek en maag. Hij eet hoofdzakelijk vis, waaronder zelfs zijn eigen soortgenoten, maar hij eet ook wel eens zeevogels.
Zeeduivels houden er een relaxte levensstijl op na : ze liggen op de zeebodem te wachten tot de volgende maaltijd langs komt zwemmen. Het platte lichaam is zo ontwikkeld dat het in rust een minimum aan energie verbruikt. De lichaamstemperatuur is gelijk aan de temperatuur van het water en zo verspilt de zeeduivel dus geen energie om warm te blijven. Met zijn kenmerkende borstvinnen, die op armpjes lijken, schuifelt de zeeduivel over de bodem. Af en toe komt hij naar de oppervlakte. Hij is een meester in camouflage : hij is omzoomd met huidflappen zodat hij tegen de zeebodem niet opvalt, maar hij kan ook binnen een paar dagen van kleur veranderen, om bij een andere achtergrond te passen.
De zeeduivel trekt naar dieper water om zich voort te planten. Elk vrouwtje produceert een reeks eitjes, die vrijkomt als een enorm lint van dril van maximaal tien meter lang en drie meter breed. Bevrucht door het mannetje stijgt de geleiachtige massa op en drijft dicht bij het oppervlak op de stromingen. Na het uitkomen van de eitjes brengen de jongen vier maanden aan het oppervlak door, waar ze plankton eten. Als ze ongeveer zeven centimeter lang zijn, beginnen ze aan hun leven op de bodem van de zee. Zeeduivelpopulaties worden ernstig bedreigd door overbevissing, zodat zorgvuldig beheer van vitaal belang is. In het jaar 2000 nam de Europese Unie de eerste stappen om het aantal zeeduivels dat in de Noordzee en ten westen van Schotland gevangen wordt, te beperken. Gemiddeld 55 procent van de mannetjes en 92 procent van de vrouwtjes is onvolgroeid bij de vangst, wat betekent dat maar weinig zeeduivels lang genoeg leven om te paaien.


Klik hier om deze pagina als je startpagina in te stellen !

Google
 
Web www.worldexplorer.be
www.infoblog.be
© 2006 - WorldExplorer