W ORLD E XPLORER     

Siteoverzicht
Email
Homepage
     

Rubriek : Historische figuren

Ivo Michiels

Michiels, Ivo, pseudoniem van Rik Ceuppens (Mortsel 8 jan. 1923), Belgisch Nederlandstalig schrijver, was laborant, journalist en werkte in een uitgeversbedrijf. Hij was medeoprichter van Golfslag (1946-1950) en De Tafelronde (1953), redacteur van Randstad en directeur van het Nieuw Vlaams Tijdschrift. Hij is ook filmcriticus en cineast (Meeuwen sterven in de haven, 1955; met R. Kuijpers en R. Verhavert; Met Dieric Bouts, 1975, met A. Delvaux). Zijn eerste werken waren in traditionele trant geschreven en reflecteerden de mentaliteit van onmacht, schuld en walging van de jaren na de Tweede Wereldoorlog. Met de symbolische roman Het afscheid (1957; verfilmd d. R. Verhavert, 1966) keerde hij zich van de traditionele literatuur af en in Journal brut (1958) sloeg hij de weg van het experimentele proza in, dat bewustwording in taalstructuur nastreeft. Michiels ontwierp een vierdelige cyclus van werken In den beginne was het woord, waaruit het verhaal als intrige van tevoren gebannen was en het personage geleidelijk verdween. Ieder deel is rondom een thema gebouwd. In Het boek alfa (1963) is dit de aarzeling (of de twijfel) en is de 'hij' een soldaat die op wacht staat bij het uitbreken van de oorlog. Orchis militaris (1968) heeft als thema het geweld en verscheidene, verwisselbare 'hij's'. Beide werken ontstijgen aan het concrete en de overgangen van werkelijkheid naar droom en herinnering zijn talrijk. Het psychologisme en het latent aanwezige verhaalelement nemen langzamerhand af en worden door een syntactisch proces vervangen. Het thema van Exit (1971) is het systeem; van een personage, zelfs maar als referentiepunt, is geen spoor meer te bekennen, evenmin als van een verhaalelement. Er zijn alleen nog stemmen. Centraal staat de taalarbeid, in zulke mate dat Exit bestemd is niet als lectuur maar als compositie van een tekst met vari�rend taalgebruik, dat de volzin en op sommige plaatsen het alfabet ontbindt en formules en tekens inschakelt, in de eerste plaats ten behoeve van de zich steeds vernieuwende schrijver. Dixi(t) (1979), rondom de dood van de moeder en de wil tot leven van de zoon, verrast door het herstel van het verhaalelement, verwerpt echter de rechtlijnigheid en blijft toch in hoofdzaak 'tekst', d.i. taalcreatie. De stijl van Michiels is vaak lyrisch en wijst op een persoonlijk engagement, dat berust op een autobiografische binding. In 1983 verscheen De vrouwen van de aartsengel, het eerste boek van de Journal brut-cyclus, die, zoals Michiels aankondigde, uit tien delen zal bestaan. Samen met dit eerste boek, waarin de vrouwen (de moeder) centraal staan, vormen Het boek der nauwe relaties (1985; met het vaderbegrip als centraal motief) en Vlaanderen, ook een land (1987; de geboortestreek) de sokkel waarop, vanuit alchemistische principes, de zeven overige boeken zullen worden gevestigd. Het eerste van het heilige zevental heet Prima materia (1989) en roept, via vaak concrete herinneringen, de gedrevenheid naar het woord op. In 1991 verscheen het tweede deel, Ondergronds bovengronds, waarin het water als bron van leven centraal staat. Het zesde, Schildwacht/schuldwacht (1993), is het boek van het vuur, symbool van de vernietiging (oorlog en machtsmisbruik), maar ook van de zuivering en de regeneratie. Het zevende boek, Daar komen scherven van (1995), dat bestaat uit een aantal autobiografische verhalen, is een hommage aan de avant-gardekunst uit Michiels' gevechtsjaren.
In 1977 werd hij voor zijn scenarioroman Een tuin tussen hond en wolf (1977; verfilmd d. A. Delvaux) bekroond met de Driejaarlijkse Staatsprijs voor Verhalend Proza; in 1990 kreeg hij de Emiele Bernheim-prijs voor zijn hele oeuvre. en in 1993 de Driejaarlijkse Prijs van de Vlaamse Gemeenschap ter bekroning van een schrijversloopbaan.
 


Klik hier om deze pagina als je startpagina in te stellen !

Google
 
Web www.worldexplorer.be
www.infoblog.be
© 2006 - WorldExplorer