Rubriek :
Historische figuren
James Madison
Madison, James (Port
Conway, Virg., 16 maart 1751 - Montpelier, Virg., 28 juni 1836),
Amerikaans staatsman, nam actief deel aan de Amerikaanse
revolutie, was lid van het Continentale Congres en in 1787 van
de conventie die de grondwet opstelde. Daar speelde hij een
leidende rol, waardoor hij de bijnaam kreeg 'Vader van de
Constitutie'. Zijn Journals (3 dln., 1840) zijn de belangrijkste
bron van kennis over de besprekingen daar. Met Hamilton en Jay
schreef hij de Federalist Papers ter verdediging van een sterke
federale macht, maar hij had ook een werkzaam aandeel aan de
opstelling van de Bill of Rights ter bescherming van de rechten
van de enkeling. Hij zag de beste realisatie daarvan in het
federale staatsbestel, waarbij de macht verdeeld is tussen de
federatie en de deelstaten (checks and balances). In het kabinet
van Jefferson werd hij minister van Buitenlandse Zaken
(1801-1809) en vervolgens werd hij zelf president (1809-1817).
Madison was een zeer bekwaam theoreticus op het gebied van de
staatkunde, maar geen bestuurder. Hij had weinig gezag, koos
onbelangrijke medewerkers en liet zich in 1812 door de
oorlogspartij meeslepen in de tweede oorlog tegen Engeland
(1812-1814). Deze oorlog verliep zeer ongunstig, Madison moest
zelfs uit Washington vluchten en de Engelsen verbrandden het
Witte Huis. In 1816 tekende Madison de wet waarbij de tweede
Bank der Verenigde Staten werd opgericht en de wet op de
tarieven, de eerste daad van protectie.
