Rubriek :
Historische figuren
Leopold II van Duitsland
Leopold II, voluit:
Leopold II Peter Valentin Josef Anton Joachim Pius (Wenen 5 mei
1747 - aldaar 1 maart 1792), Duits keizer van 1790 tot 1792,
derde zoon van Frans I en Maria Theresia, uit het Habsburgse
Huis, volgde in 1765 zijn vader op in Toscane als groothertog
onder de naam Leopold I. In Toscane schafte hij de inquisitie af
en verbeterde economie, grondwet en rechtspraak. Als keizer en
heerser over de Habsburgse landen (sedert 1790) voerde hij een
conservatiever beleid dan zijn voorganger en broer Jozef II,
zonder evenwel diens hervormingen ongedaan te maken. Hij werd
genoodzaakt de rechten van de standen, die onder Maria Theresia
en Jozef II verloren waren gegaan, te herstellen. Vervolgens
loste hij in zeer korte tijd een reeks andere problemen op, wat
noodzakelijk was voor de consolidering van de slecht beheerde
staat, terwijl een nieuwe constitutionele hervorming werd
voorbereid. Tegen de politiek van Kaunitz in wist hij een
verwijdering van Rusland te bewerkstelligen, gepaard gaande met
toenadering tot Pruisen, welke op de Conventie van Reichenbach
(27 juli 1790) werd vastgelegd. Aan de Turken gaf hij Belgrado
en Walachije terug, waardoor hij op 4 aug. 1791 de Vrede van
Sistov met het Osmaanse Rijk kon sluiten. Met Frankrijk wilde
Leopold geen oorlog, maar hij werd gedwongen op te treden door
de revolutionaire gebeurtenissen aldaar. Aanvankelijk wees hij
Pruisische plannen tot interventie in Frankrijk af en sloot hij
een verdrag te Pillnitz (27 aug. 1791; zie Conferentie van
Pillnitz), waarbij gewapend ingrijpen alleen dan zou
plaatsvinden als alle Europese machten daartoe besloten. In
verband met de oorlogsdreiging van de Girondijnen verbond hij
zich nauwer met Pruisen in een verdedigingsverdrag (7 febr.
1792), doch voor het uitbreken van de strijd overleed hij.
Sedert 1765 was hij gehuwd met Maria Louise van Spanje, uit welk
huwelijk zestien kinderen geboren werden.
