Rubriek :
Historische figuren
Lucius Lucullus
Lucullus, Lucius
Licinius (Rome ca. 117 - 56 v.C.), Romeins magistraat uit een
aanzienlijk plebe�sch geslacht, onderscheidde zich reeds in 87
als quaestor van Sulla. Het hoogtepunt van zijn loopbaan was het
commando dat hem in aansluiting aan zijn consulaat (74) werd
toevertrouwd in de derde oorlog tegen koning Mithridates van
Pontus (74-67). Ondanks zijn bescheiden hulpmiddelen wist hij
zowel Mithridates (in 73 bij Cabira) als diens schoonzoon
Tigranes, de koning van Armeni�, te verslaan; vooral de Slag bij
Tigranocerta (69) blijft een van de grootste overwinningen ooit
door Romeinen bevochten.
Er ontstond echter verzet bij de troepen, omdat hij plunderingen
met strengheid tegenging. Ook had hij het verkorven bij de
machtige Romeinse ridderstand door zijn optreden tegen de tot
die stand behorende woekeraars. Aan de invloed van deze groep is
het toe te schrijven, dat in 66 door de Lex Manilia Lucullus in
zijn commando tegen Mithridates door Pompejus werd vervangen.
Wel werd hem bij zijn terugkeer naar Rome een triomf toegestaan
(63 v.C.), maar een rol in het openbare leven heeft hij niet
meer gespeeld.
Lucullus behoorde tot de conservatieve partij van de optimates,
maar door zijn bijzondere integriteit was hij in de verhoudingen
van zijn tijd toch een progressief element: zijn ingrijpen ten
behoeve van de provincialen tegen afpersingen wijst vooruit naar
het principaat. Men mag het tragische ironie van de geschiedenis
noemen, dat zijn naam in later tijden slechts is blijven
voortleven als synoniem voor gastronoom.
