Rubriek :
Historische figuren
Marcus Maxentius
Maxentius, Marcus
Aurelius Valerius (ca. 279 - bij Rome 312), Romeins keizer in
het Westen van 306 tot 312, zoon van Maximianus en Eutropia,
werd ten gunste van Constantius Chlorus en Galerius gepasseerd
toen Maximianus en Diocletianus in 305 hun keizerlijke
waardigheid neerlegden. Toen Constantius in 306 stierf, werd
diens zoon Constantinus (Constantijn de Grote) tot augustus
(opperkeizer) van het westelijke rijk uitgeroepen. Maxentius,
over zijn uitsluiting verbitterd, wist zich met hulp van de
pretorianen van de troon in Rome meester te maken. Met steun van
zijn vader veroverde hij in 306/307 Itali� en Spanje (later ook
Africa) op Constantinus' 'wettige' rivaal, Valerius Severus, die
door Maxentius' schoonvader, Galerius, augustus van het Oosten,
geholpen werd. Maximianus ging naar Galli� en won Constantinus
voor de zaak van zijn zoon. Toen ontstonden echter moeilijkheden
tussen vader en zoon. Maximianus trachtte Maxentius af te zetten
en vluchtte, toen dit mislukte, naar Constantinus in Galli�
(307). Hoewel Maxentius bij de in 308 opnieuw door Diocletianus
doorgezette troonregeling weer werd uitgesloten, wist hij zich
in Itali� te handhaven en heroverde zelfs Africa, dat in opstand
was gekomen (309/310); Spanje verloor hij echter in 310 aan
Constantinus. Na de breuk tussen deze en Maximianus en de dood
van de laatste (310) trok Constantinus naar Itali� met een klein
leger, bezette het noorden en versloeg bij Rome Maxentius in de
Slag bij de pons Milvius (312), waarbij Maxentius verdronk.
