Rubriek :
Historische figuren
Albrecht Rodenbach
Rodenbach, Albrecht
(Roeselare 27 okt. 1856 - aldaar 23 juni 1880), Belgisch
Nederlandstalig schrijver en strijder in de Vlaamse Beweging,
was aan het klein-seminarie te Roeselare leerling van de in de
geest van G. Gezelle werkende leraren G.H. Flamen en H. Verriest
en sedert 1875 de hoofdfiguur van de Blauwvoeterij, die hij
aanwakkerde door zijn krachtige strijdliederen (o.a. Het lied
der Vlaamsche zonen, Doedele bommele, Psalm) en door het
organiseren van toneelopvoeringen. In 1876 ging hij te Leuven
rechten studeren en in 1877 stichtte hij er met o.a. Pol de Mont
en A. Joos de Algemene Studentenbond, met als orgaan Het
Pennoen, waarvan hij de leider werd. Na onenigheid met De Mont
stichtte Rodenbach een eigen tijdschrift, Het Nieuw Pennoen
(1880).
Veelzijdig en rijk begaafd - dichter, toneelschrijver, acteur,
tekenaar, organisator, redenaar -, wist hij als geboren leider
idee en daad harmonisch te verenigen. Hij staat bekend als de
'ideale jongeling'. Als schrijver leeft hij voort in zijn
strijdliederen, in voldragen gedachtelyriek (Abyssus abyssum
invocat, Geschiedenisse), in monumentale epiek (Der Walkuren rid,
Koning Freyer, Sneyssens) en in een nationaal drama van liefde
en trouw, Gudrun (1882).
Zijn literaire werk vertoont technisch zwakke kanten, maar bezit
opmerkelijke gaven van zegging en uitbeelding en boeit door het
streven naar harmonie tussen hartstocht en intellect. Van deze
jonggestorvene is een grote invloed uitgegaan op de Vlaamse
Beweging, ook in niet-katholieke milieus, o.a. bij Van Nu en
Straks.
