Rubriek :
Historische figuren
Aldo Moro
Moro, Aldo (Maglie,
prov. Lecce, 23 sept. 1916 - 9 mei 1978), Italiaans jurist en
politicus, was hoogleraar te Bari. In 1946 werd Moro als
vertegenwoordiger van de christen-democratische partij (Democrazia
Christiana, DC) in het parlement gekozen. Zijn intrede in de
regering volgde in 1948, toen hij in het vijfde kabinet-De
Gasperi de post van onderstaatssecretaris van Buitenlandse Zaken
bekleedde. Zijn verzet tegen Itali�'s toetreding tot de NATO,
die hem ertoe bracht binnen zijn partij een eigen stroming,
Cronache sociali, op te richten, maakte voorlopig een einde aan
zijn carri�re in de regering. Na het overlijden van De Gasperi
steeg zijn ster evenwel snel. In 1955 werd hij minister van
Justitie, vervolgens bekleedde hij in twee opeenvolgende
kabinetten de ministerspost van Opvoeding. Van 1959 tot 1964 was
hij secretaris-generaal van zijn partij, van dec. 1963 tot mei
1968 leidde hij de eerste regering waarin de 'apertura a
sinistra' (opening naar links) was verwezenlijkt. Vervolgens was
hij minister van Buitenlandse Zaken (1969-1972; 1973-1974) en
van nov. 1974 tot aug. 1976 premier van een kabinet van
christen-democraten en republikeinen. In november van dat jaar
werd hij voorzitter van zijn partij, in welke hoedanigheid hij
een samenwerkingsverband tussen de DC en de communistische PCI
tot stand wist te brengen. Op 16 maart 1978 werd Moro door leden
van de terroristische organisatie Rode Brigades ontvoerd. Zij
hielden hem 54 dagen lang als gijzelaar vast. Op 9 mei werd zijn
stoffelijk overschot gevonden in een geparkeerde auto in het
centrum van Rome. De affaire had een geweldige politieke deining
tot gevolg en na afloop ontstond een felle polemiek tussen de
partijen over de vraag of er wel genoeg gedaan was om het leven
van de staatsman te redden.
