Rubriek :
Historische figuren
Andrew Johnson
Johnson, Andrew (Raleigh,
N.C., 29 dec. 1808 - Carter Station, Tenn., 31 juli 1875),
Amerikaans staatsman, was kleermaker. Van 1843 tot 1853 was hij
lid van het Congres, van 1853 tot 1857 gouverneur van Tennessee,
van 1857 tot 1862 senator. Hij was de enige senator uit het
zuiden die in 1861 tijdens de Burgeroorlog trouw bleef aan de
Unie en werd dan ook, toen Tennessee door de troepen van het
noorden bezet was (maart 1862), benoemd tot militair gouverneur.
In 1864 werd hij kandidaat voor het vice-presidentschap, omdat
Lincoln het eenheidskarakter van zijn partij wilde beklemtonen
en daarom een kandidaat uit het zuiden nodig had. Door Lincolns
dood (15 maart 1865) werd Johnson president. Hij probeerde
Lincolns verzoeningspolitiek jegens het zuiden door te voeren,
maar was niet opgewassen tegen het door de radicale
Republikeinen beheerste Congres (zie Reconstruction). Toen
Johnson in 1867 de minister van Oorlog, Stanton, ontsloeg, wat
in strijd was met een juist aangenomen wet (Tenure-of-Office-Act),
werd hij in staat van beschuldiging gesteld door het Congres,
dat die wet met het oog op een mogelijk impeachment had
aangenomen. De procedure van impeachment werd tegen hem in
werking gesteld. Daar de stemverhouding in de Senaat niet de
benodigde tweederde meerderheid opleverde (maar 35-19 was),
ontsnapte Johnson op het nippertje aan veroordelingen en dus
ontslag. Zijn regering was en bleef echter door de volslagen
onenigheid met het Congres en de corruptieschandalen een
mislukking. In 1874 werd hij weer verkozen tot senator.
