Rubriek :
Dossier gezondheid
Dossier Gezondheid
Vlamingen slikken derde minder antidepressiva dan Walen
Er
worden beduidend meer antidepressiva voorgeschreven in Walloni�
dan in Vlaanderen. Dat meldt CD&V-senator Wouter Beke, die de
gegevens van de federale overheidsdienst Sociale Zekerheid van
2004 onder de loep nam. Het gaat om de meest recente cijfers.
Een Vlaming consumeert gemiddeld 16 antidepressiva per jaar, een
Waal 24. In Vlaanderen wordt er voor 14 miljoen euro minder
geconsumeerd dan het Belgische gemiddelde, in Walloni� voor 14
miljoen euro meer. Vlaanderen slikt dus per inwoner 1/3 minder
antidepressiva dan Walloni�, zegt Beke.
Dat is ondere andere te verklaren door socio-demografische
factoren, aldus de CD&V-senator. Zo is er in Walloni� meer
werkloosheid en is er een duidelijk oorzakelijk verband tussen
het gebruik van antidepressiva en werkloosheid. Ook singles en
eenoudergezinnen nemen vaker hun toevlucht tot antidepressiva.
Zwakke opvolging
De senator wijst er ook op dat de eerstelijnszorg in Walloni�
minder uitgebouwd is, waardoor er een zwakkere opvolging is van
de huisarts. "Daardoor wordt een kuur van antidepressiva niet
voldoende begeleid en stopt men te vroeg met de behandeling. Op
het eerste gezicht zou dit moeten leiden tot minder gebruik.
Maar dat klopt niet want vaak heeft de pati�nt dan een terugval
en moet hij opnieuw behandeld worden, waardoor de consumptie van
antidepressiva nog stijgt."
In Vlaanderen zijn er bovendien meer psychiatrische instellingen
en die hebben eigenlijk een matigend effect op het gebruik van
antidepressiva. Dat komt omdat het gebruik gebeurt in goed
begeleide omstandigheden, gericht op de afbouw van de medicatie.
Matig antidepressiva-gebruik in Brussel
Dat Brussel ondanks de hoge werkloosheidsgraad en het groot
aantal alleenstaanden toch een gemiddelde consumptie van
antidepressiva kent, is te danken aan de lage cijfers bij
allochtonen. Zij slikken minder antidepressiva. Volgens Beke
komt dat omdat ze minder te maken krijgen met wijzigingen in de
gezinssamenstelling en omdat de gezondheidscultuur er minder
ontwikkeld is.
De CD&V-senator besluit dat door de verschillende
gezondheidscultuur en de socio-demografische verschillen een
doeltreffend beleid alleen kan gebeuren wanneer de deelstaten
inzake gezondheidszorg en arbeidsmarkt over meer autonome
bevoegdheden beschikken.
