|
Aziatische
zwarte beer
Groep : op het land levende
zoogdieren
 Hij
lijkt lief en knuffelbaar, maar de Aziatische
zwarte beer kan angstaanjagend agressief worden,
vooral wanneer hij schrikt. Hij bewoont
tropische regenwouden en bladverliezende
eikenbossen, vooral in heuvelachtig en
bergachtig landschap. Buiten de paartijd komen
volwassen beren zelden bij elkaar. Als er ��n in
het leefgebied van een ander naar voedsel zoekt,
wordt hij snel verjaagd. Deze intelligente beer
wordt vaak gevreesd en opgejaagd door mensen en
geniet weinig bescherming.
Hij is niet kieskeurig met eten. Zijn voedsel
bestaat voornamelijk uit fruit, bamboescheuten,
bladeren, zaden en grassen, maar ook honing en
insecten versmaadt hij niet. In de herfst slaat
de beer vetreserves op voor de winter door zich
vol te proppen met eikels, beukennoten en andere
noten. Deze beer eet ook vlees, en in India en
Tibet doodt hij soms schapen en geiten. Met zijn
gemiddelde grootte voor een beer, is hij in
staat grote dieren te grijpen zoals buffels. Hij
doodt ze door hun nek te breken.
Goed kunnen klimmen is zeer belangrijk voor de
overleving van de Aziatische zwarte beer.
Hierdoor kan hij buiten bereik blijven van
roofdieren zoals tijgers en wolven. De helft van
de uren die hij wakker is brengt hij door in de
boomtoppen waar hij kan reiken naar energierijk
voedsel zoals fruit en noten die te hoog hangen
voor de wilde varkens, bruine beren en andere
concurrenten. In warmere delen van zijn
leefgebied is de zwarte beer het hele jaar door
actief, maar in koudere gebieden trekt hij zich
terug in een holle boom, hol of grot om te
overwinteren. Tijdens zijn winterslaap werkt het
lijf van de beer maar deels op zijn normale
niveau, en schommelt zijn temperatuur tussen de
drie en de zeven graden Celsius. In slapende
toestand krijgt de beer de benodigde energie
door zijn vetreserves af te breken.
De paartijd zorgt voor zeldzaam contact tussen
volwassen beren. Tijdens de hofmakerij houden
mannetjes en vrouwtjes schijngevechten en maken
ze vreemde klokkende geluiden. Na het paren gaat
het mannetje weg. Het vrouwtje werpt in haar
winterhol als ze een winterslaap houdt of in een
speciaal gemaakt geboortehol. De jongen blijven
ongeveer twee jaar bij hun moeder. Wanneer ze
klaar zijn om op hun eigen benen te staan, jaagt
de moeder ze gewoonlijk weg.
In veel delen van Azi� is er groot verlies aan
leefgebied omdat het land gebruikt wordt voor
landbouw, houtplantages en bewoning. Daardoor
wordt het moeilijker voor de beer om eten te
vinden en neemt hij zijn toevlucht tot het roven
van ma�soogsten, vee en het eten van de bast van
plantagebomen. Vele worden dan ook gedood door
boze boeren. Duizenden andere beren worden elk
jaar gedood om hun lichaamsdelen, zoals de
galblaas, die hoog aangeschreven staat in
traditionele Chinese medicijnen, en de poten,
die een delicatesse zijn in sommige Aziatische
landen. Er bestaat in de meeste delen van zijn
leefgebied helaas geen wettelijke bescherming.
|
